بازی با المحرق بحرین برای استقلال جنبه مرگ و زندگی دارد. سرنوشت آبیها در سطح دوم آسیا هم به شکل غیرمنتظرهای گره خورده و آنها اگر نتوانند المحرق را شکست بدهند، وداعی زودهنگام با این مسابقات خواهند داشت. نتیجه این بازی برای خود ریکاردو ساپینتو هم حیاتی است و اصلا بعید به نظر نمیرسد در صورت ناکامی در بحرین، مربی پرتغالی از کار برکنار شود. همه اینها در حالی است که استقلال برای این بازی مهران احمدی و علیرضا کوشکی را هم در اختیار ندارد. حالا ببینید در چنین شرایطی، کارد چطور باید به استخوان یک مربی رسیده باشد که باز روی نام رامین رضاییان خط بکشد و او را به این سفر نبرد!
خبرگزاریها در حالی از کنار گذاشته شدن رضاییان و ابوالفضل جلالی گزارش دادهاند که چنین خبری برای هیچکس غیرمنتظره نبود. سالهاست که رامین در این چرخه گرفتار شده. نخستین کسی که علیه رضاییان شورید و با وجود همه تواناییهای فنیاش او را کنار گذاشت، برانکو ایوانکوویچ بود. پرسپولیس نزدیک به ده سال تمام در حسرت قهرمانی میسوخت و رضاییان هم در اوج جوانی و کارایی قرار داشت، اما مربی کروات در ابتدای لیگ شانزدهم خط قرمز روی نام این بازیکن کشید. بعدها هم که با کلی پادرمیانی و ریش سفیدی با بازگشت رامین موافقت کرد، او را روی نیمکت نشاند و باز در اولین فرصت (درگیری با علیپور در یک بازی آسیایی) برای همیشه عذر این بازیکن را خواست. وقتی از برانکو خواستند رضاییان حداقل در جشن قهرمانی پایان فصل حاضر باشد، ایوانکوویچ تنها به یک شرط موافقت کرد: «فقط میتواند به عنوان مهمان بیاید. حق پوشیدن گرمکن تیم را ندارد.»
تقریبا یک دهه از آن دوران گذشته و از قضا هر روز صحت و دقت نظر برانکو در مورد این بازیکن روشنتر شده است. رضاییان پس از آن یک بار توسط یحیی گلمحمدی کنار گذاشته شد، سپس باشگاه سپاهان با وجود باقی ماندن از زمان قراردادش او را آزاد کرد، بعد توسط موسیمانه به نیمکت دوخته شد و حالا نوبت ریکاردو ساپینتو است که با وجود آن همه بغلبازی و ماچ و بوسه، قید این بازیکن را در حیاتیترین شرایط بزند. جالب است که ریز و درشت باشگاه استقلال همین هفته گذشته خبر اختلاف رامین با ساپینتو را تکذیب کردند، اما حقیقت خیلی زود روشن شد. این، داستان بازیکنی است که فوتبال را با نمایش یک نفره اشتباه گرفته؛ کسی که فقط میخواهد خودش را نشان بدهد. به هر قیمتی.
