به گزارش افکارنیوزبه نقل از خبرآنلاین، او در دولت نهم از بها ندادن رئیس‌جمهور به احزاب گله داشت و البته از این که احمدی‌نژاد در ابتدای دولت نهم کابینه خود را از اعضای رایحه خوش خدمت انتخاب کرده بود، انتقاد می‌کرد. در دولت دهم انتقادات آقای دبیرکل کمی فروکش کرد اما همچنان به نحوی رفتار کرد که لقب حامی دولت را از دست ندهد.

این روند تا انتخابات مجلس نهم ادامه یافت و پس از آنکه دولت خود را از سایر اصولگرایان جدا کرد، تازه همه اصولگرایان فهمیدند که احمدی‌نژاد از ابتدا برای آنها جایگاهی تعریف نکرده بود و همانطور که در یادداشت چندی قبل روزنامه ایران به نقل از رئیس‌جمهور ذکر شد، او به اصولگرایان نیاز داشت ولاغیر.

از این برهه به بعد انتقادات اصولگرایان از احمدینژاد جدیتر و علنی شد چرا که آنها خودشان را بازنده بزرگ حمایتهای ۷ساله از دولت میپنداشتند و در این راستا دیگر نمیخواستند پاسخگوی عملکرد پاستور باشند چون فهمیده بودند نقش ابزار را ایفا کردهاند و نه بیشتر. اعضای موتلفه از جمله بادامچیان، ترقی و... در این روزها بسیار به دولت انتقاد میکنند، یکی میگوید باید پاسخگو باشد، دیگری میگوید یارانههای دولت در انتخابات موثر است و ... جالبتر از اینها تغییر مواضع اعضای موتلفه نسبت به رقیب سنتی یعنی اصلاحطلبان است به نحوی که آنها این روزها درباره رقیب بسیار نرمتر سخن میگویند.