
به گزارش خبرنگار سرویس ورزشی افکار این موضوع، درباره اماکن ورزشی نیز صدق میکرد و در راس آنها اماکن متعدد ورزشی بود که متعلق به باشگاه تاج سابق و استقلال فعلی بود. در راس این تشکیلات ورزشی فردی به نام خسروانی قرار داشت که با استفاده از اختیارات دولتی فراوان موفق به جذب اموال و داراییهای متعدد برای باشگاه تاج شده بود.
خسروانی در همان زمان تمامی امکانات این باشگاه را وقف کرد تا ظاهراجلوی ریختوپاشهایی که شایعه آن تا مدتها بر سر زبانها بود را بگیرد. اما اینکه چرا خسروانی که علیالقاعده از قدرت سیاسی و نظامی برخوردار بود و دغدغهای از بابت مشکل برای املاک باشگاه نداشت باید این کار را انجام میداد، از موضوعاتی بود که سالها بعد رمز و راز آن گشوده شد. گویا اختلافات خانوادگی خسروانی و یکی از فرزندان ذکورش باعثشده بود که مالک باشگاه استقلال، دغدغه از بین رفتن باشگاه تاج بعد از مرگ را داشته باشد. به همین دلیل هم اموال این باشگاه را وقف کرد تا هیچ فردی نتواند بعد از مرگ وی،
استقلال را از بین ببرد. استقلال و داراییهایش باشگاه تاج سابق و استقلال فعلی همانند باشگاه پرسپولیس، در زمان فعالیت حرفهای خود در سالهای منتج به انقلاب شکوهمند اسلامی، یک برنامهریزی گسترده در زمینه ساختوساز و توسعه این دو مجموعه ورزشی را آغاز کرد.
در آن دوران باشگاه تاج چند مجموعه مدرن و بزرگ ورزشی پایتخت را در اختیار خود قرار داد و زمینهای عمدتاً بیابانی برخی دیگر از مناطق تهران را به ورزشگاه تبدیل کرد. از مجموعههای فعلی ورزشی معروف تهران که از زمان دور جزو موقوفات باشگاه استقلال محسوب میشدند میتوان به مجموعه تنیس استقلال، باشگاه ورزشی دیهیم و مجموعه بزرگ ورزشی خوراکیان اشاره کرد.
دفتر مرکزی باشگاه تاج سابق نیز در ضلع جنوبی پل چوبی قرار داشت یعنی جایی که امروزه به عنوان اداره کل تربیتبدنی استان تهران به فعالیت ادامه میدهد. باشگاه موقوفی، واگذار شد! بعد از فروپاشی سلسله پهلوی، باشگاه تاج با یک دستورالعمل و کمی مهربانی با شیوه اجرایی شدن این دستورالعمل به سازمان تربیتبدنی رسید. در آن دوران، دولت سازمان تربیتبدنی را مامور رسیدگی به امور دو باشگاه بزرگ استقلال و پرسپولیس کرد. سازمان تربیتبدنی در واقع این اختیار را پیدا کرد تا به اوضاع و امور دو باشگاه بزرگ پایتخت که هواداران بسیاری را در تمامی کشور داشتند، رسیدگی کند و این دو مرکز
ورزشی را همچنان زنده و شاداب نگه دارد.
بر اساس همین دستورالعمل بود که ساختمان باشگاه تاج سابق که به استقلال تغییر نام داده بود در اختیار مدیران سازمان تربیتبدنی قرار گرفت. تا اینجای کار البته اتفاق وخیمی رخ نداده بود اما سازمان تربیتبدنی چند سال بعد بهجای ادامه همین روند و برنامهریزی برای موفقیت باشگاه استقلال در مجموعه بزرگ فعلی، این ساختمان و همه زیرمجموعههای وسیع آن را به اداره کل تربیتبدنی استان تهران که یکی دیگر از زیرمجموعههای سازمان ورزش بود واگذار کرد.
این کار سازمان تربیتبدنی هر چند راه توجیه را باز گذاشته بود اما در واقع دور زدن امکانی بود که بر اساس قانون فقط و فقط برای باشگاه استقلال تهران است. دستگیره، آرم و خیلی چیزهای دیگر این را از ما نشنیده بگیرید اما با یک جستوجوی اینترنتی میتوانید آرم سابق باشگاه استقلال را که نمادی بود از حلقههای آبیرنگ مشاهده کنید و نمونههای دیگر آن را در قسمتهای مختلف اداره کل تربیتبدنی فعلی ببینید. در زمان فعالیت باشگاه تاج(استقلال)، بسیاری از دیوارهای این مجموعه ممهور به آرم باشگاه بود. حتی جالب است بدانید که دستگیرههای در و پنجره این ساختمان هم شکل و شمایلی داشت
که بیننده را به یاد آرم باشگاه میانداخت. حالا هم اگر کمی تیزبین باشید و کمی هم بتوانید از اثرات باقیمانده روی دیوارهای اداره کل تربیتبدنی استان تهران، قدرت تشخیص خودتان را امتحان کنید، همچنان حلقههای باشگاه تاج را مشاهده خواهید کرد.
موزه باشگاه و بوکسور نامهربان!
یکی از ویژگیهای باشگاه ورزشی تاج(استقلال)، موزه بزرگ این باشگاه بود که همه مدالها، جامهای قهرمانی و لوحهای تقدیر متعلق به تیمهای ورزشی زیرمجموعه باشگاه در آن نگهداری میشد.
ازجمله قهرمانیهای پرخاطره این باشگاه میتوان به این موارد اشاره کرد(افتخارات و مدالهای این مسابقات در موزه باشگاه نگهداری میشد): نایبقهرمان باشگاههای تهران(۱۳۳۰)، قهرمان باشگاههای تهران(۱۳۳۵)، نایبقهرمان باشگاههای تهران(۳۷-۱۳۳۶)، قهرمان جامحذفی تهران(۳۸-۱۳۳۷)، قهرمان باشگاههای تهران(۱۳۳۸)، قهرمان باشگاههای تهران(۴۰-۱۳۳۹)، قهرمان باشگاههای تهران(۱۳۴۸)، نایبقهرمان مسابقات ۵جانبه تهران(۱۳۴۷)، قهرمان باشگاههای تهران(۴۸-۱۳۴۷)، قهرمان جام میلز هندوستان(۱۳۴۸)، نایبقهرمان باشگاههای تهران(۴۹-۱۳۴۸)، نایبقهرمان جام حذفی تهران(۱۳۴۹)،
قهرمان باشگاههای ایران(۱۳۴۹)، قهرمان جام باشگاههای آسیا(۱۳۴۹)، قهرمان جام میلز هندوستان(۱۳۴۹)، مقام سوم جام باشگاههای آسیا(۱۳۵۰)، قهرمان باشگاههای تهران(۱۳۵۰)، قهرمان جام دوستی(۱۳۵۱)، قهرمان جام باشگاههای تهران(۱۳۵۱)، مقام سوم جام باشگاههای ایران(۱۳۵۱)، نایبقهرمان جام میلز هندوستان(۱۳۵۱)، قهرمان جام اتحاد(۱۳۵۲)، نایبقهرمان جام تختجمشید، نایبقهرمان تورنمنت تاج آبادان(۱۳۵۲)، قهرمان جام تختجمشید(۵۴-۱۳۵۳)، مقام چهارم جام تختجمشید(۵۵-۱۳۵۴)، مقام چهارم جام تختجمشید(۱۳۵۵)، مقام چهارم جام تختجمشید(۱۳۵۶)، قهرمان جامحذفی ایران(۵۷-۱۳۵۶) و مقام
سوم جام تختجمشید(۱۳۵۷). اما موضوعی که درباره این باشگاه و موزه معروف ورزشیاش باید به آن اشاره کرد، بیتوجهی مسئولان تازهوارد به این سیستم بود.
به همین دلیل یک روز صبح خبر رسید که یکنفر که ظاهراً بعدها این موضوع اعلام شد که از بوکسورهای معروف تیم ملی بوده، همه اموال موزه را به سرقت برده و عملاً دیگر چیزی به نام موزه آبی در اداره کل تربیتبدنی فعلی وجود ندارد.
ضمناً فروشگاه ورزشی معروف این محله که یکی دیگر از داراییهای باشگاه بوده و برای نخستینبار در تاریخ فوتبال ایران، همانند تیمهای درجه اول اروپایی اقدام به فروش البسه باشگاه و تولیدات آن میکرده هم حالا در اختیار سازمان تبلیغات اسلامی قرار گرفته و به عنوان فروشگاه این سازمان به فعالیت میپردازد.
تلاش استقلالیها نتیجه نداد سال۱۳۷۰، مدیران ارشد وقت باشگاه استقلال یکبار دیگر موضوع موقوفی بودن زمینهای تحت مدیریت باشگاه استقلال را مطرح کردند.
کاظم اولیایی مدیرعامل آن روزهای استقلال میگوید: «با استناد به مستنداتی که در اختیار داشتیم، تقریبا مدیران را قانع کردیم که باید املاک باشگاه استقلال را به باشگاه بدهند. در آن زمان مصوبه شورای انقلاب فرهنگی که اداره باشگاه استقلال و پرسپولیس را به سازمان تربیتبدنی داده بود جلوی ما را گرفت و امکان در اختیار گرفتن باشگاه و زمینهای فعال این باشگاه را از ما گرفت. همین مشکل را در همان روزها باشگاه پرسپولیس هم داشت.
اموال این باشگاه در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفته بود و این باشگاه هم تلاش میکرد تا متعلقات عبدو(مالک سابق پرسپولیس) را دوباره در اختیار بگیرد.
یکی از این اماکن بولینگ عبدو بود که حالا به نام مجموعه بزرگ شهیدچمران در خیابان شریعتی قرار دارد. این تلاشها با استناد به اختیارات سازمان تربیتبدنی بینتیجه ماند و اداره کل تربیتبدنی استان تهران که قانوناً یکی از داراییهای استقلال بود به ما داده نشد.»
و در پایان…؟
پایان این ماجرا هنوز بهطور واضح مشخص نشده است.
در واقع اداره کل تربیتبدنی استان تهران، همچنان به عنوان یک زمین موقوفی در حال فعالیت است و راهحلی هم برای بازگردانده شدن آن به باشگاه آبیپوش تهرانی پیدا نشده. اما در کنار همه اینها یک نکته جالب توجه دیگر هم وجود دارد که از حاشیههای عجیب و غریب مالکیت ساختمان اداره کل تربیتبدنی تهران محسوب میشود: مالک این باشگاه وصیت کرده بود که در یکی از قسمتهای مشخص شده در حیاط این ساختمان، او را دفن کنند!