به گزارش افکارنیوز، همانا حسینبن علی(ع) برای اعتلای اسلام ناب جدش رسول خدا(ص) پا به قتلگاه خویش گذاشت پس برماست که با گریه بر حسین بنعلی(ع) اندکی از داغ دل پیامبر(ص) و خودمان بزداییم و دلمان را در این ورطه جلا دهیم.
امام رضا(ع) در توصیف سیرهی امام کاظم(ع) و در رئای عزای سالار شهیدان فرمودند: همانا روز حسین(ع)(عاشورا) مژههای ما را از شدت گریستن مجروح اشکهایمان جاری و عزیز ما را در سرزمین بلا گرفتار کرد و ما را تا روز واپسین میراثدار گرفتاری و بلا نمود پس به مانند حسین(ع) گریه کنندگان باید گریه کنند زیرا که گریه بر او گناهان کبیره را از بین ببرد.
امام رضا(ع) در ادامه فرمودند: هنگام محرم پدرم دیگر نمیخندید و پیوسته محزون بود تا پس از سپری شدن ده روز، و هنگام روز دهم روز مصیبت با حزن و گریه میفرمود: این همان روز کشته شدن حسین(ع) در آن است.
منابع حدیث:
شیخ صدوق الامالی، الحطبی السابع و العثرون، بحارالانوار ج ۴۴، ص ۲۸۳، باب ۳۴، ثواب البکار علی مصیبته.
وسايل الشيعه، ج ۱۴، ص ۵۰۴، باب ۶۶.
پاک شدن گناهان کبیره با گریه بر امام حسین(ع)
گریستن بر خاندان پیامبر به ویژه وجود نازنین حضرت سیدالشهدا(ع)، قلبها را زلال، دلها را عاری از کینه و نفرت و انسان را مانند کودکی تازه تولد یافته از مادر پاک و منزه میکند.