به گزارش افکارنیوز، امیر ژنرال از زمانی قوت گرفت و از زمانی نشان ژنرالی را از مطبوعات گرفت که استقلال را جوان کرد و از امیدهای این تیم امثال صادقی و قربانی و طالب لو و دیگرانشان را به استقلال آورد.
آن روزها استقلال به مدت سه سال جام نگرفت و پنج جام داخلی را از دست داد و به آسیا هم نرفت اما همه پشت امیر ایستادند تا راهش را ادامه بدهد چرا که در استقلال او رگه‌هایی از شهامت و قدرت دیده می شد. در واقع امیر شهره بود به اینکه خوب بازیکن انتخاب می کند و از آن بازیکنان خوب، خوبتر بازی می گیرد!
امیر در پایان سال سوم قهرمان ایران شد و از آن روز به بعد صعود را آغاز کرد و حتی به تیم ملی هم رسید اما از همان روزی که مربی تیم ملی شد راهش را عوض کرد. او همچنان خوب بازی می گرفت اما خوب بازیکن دعوت نمی کرد.
امیر با دعوت از سیزده لژیونر تیم ملی را پیر کرد و نهایتا در میان انواع و اقسام انتقادات از کار برکنار شد.
امیر اما به جای تعمق روی این سقوط شروع کرد به دعوا کردن با زمین و زمان. رسانه‌هایی که لقب ژنرال را به او داده بودند از نگاهش شدند دشمن خونی او و تیم هایش!
با این حال اما امیر از رفتارش دست نکشید و استفاده از جوانتر ها و خوب‌تر‌ها را فراموش کرد و فقط به یک سری نام بسنده کرد. نام‌هایی که خودش در به وجود آمدنشان نقش داشت نام‌هایی چون صادقی، اکبر‌پور، طالب لو، حیدری، جباری و خیلی‌های دیگر!
در واقع امیر قلعه‌نویی تا سال‌ها نان همان بازیکنانی را خورد که خودش آنها را در سال اول مربیگری‌اش در استقلال ساخته بود! و پس از آن اما تقریبا هیچ برگ برنده ای رو نکرد! البته امید ابراهیمی و شاید حاج صفی هم در لیست سازندگی‌های امیر قرار داشتند اما بسیار محدود بودند و معدود!
به دو سال اخیر قلعه‌نویی نگاه کنید او هیچ برگ برنده ای رو نکرده و این در حالی رخ داده که فتح‌اله‌زاده تقریبا تمامی آنها را که امیر لازم داشته برایش خریداری کرده و حتی از لالیگا و سوپرلیگ جزیره هم نگذشته است!
امیر امثال اینها را خرید: امین منوچهری، آرزه، فرزاد حاتمی، اشجاری، بائو، ایمان موسوی و خیلی‌های دیگر. اما از میان آنها بازیکنی اثر گذار وجود نداشت که نداشت و یا اینکه حداقل خود امیر نتوانست از آنها بازیکنانی در حد استقلال بسازد! چرا که همه خریدهای خودش را فروخت!
امسال هم خریدها بهتر از پارسال نیست. درست نگاه کنید منهای قاضی که عملکرد متوسط رو به خوبی ارائه کرده، نیکبخت، پژمان نوری، نظری، لاوره و دیگرانشان اصلا در حد باشگاه بزرگی مثل استقلال نبوده اند!
در واقع برای چندمین بار طی این دو فصل استقلال خریدهایی داشته که باید همه آنها را بفروشد! اما چرا استقلال قهرمان شد؟
درست که نگاه کنید متوجه می شوید که امیر روی سازه‌های پرویز مظلومی بود که به موفقیت رسید روی خرید امثال آندو، ساموئل، رحمتی و حنیف و حمودی و منتظری و خسرو حیدری و …
اگر به اینها آرش برهانی و فرهاد مجیدی را هم اضافه کنید متوجه می‌شوید که امیر طی این دو سال هرگز نتوانسته بازیکنی بیابد و بسازد که برای استقلال کاملا مفید باشد! او حتی نتوانست یک جانشین برای جباری بیابد!
در واقع ژنرال سابق که استعداد عجیبی در انتخاب بازیکن داشت حالا این استعداد را از دست داده و شاید هم چون دیگران و نزدیکانش برای او بازیکن انتخاب می کنند دیگر اثری از بازیکن معرفی کردن به فوتبال ایران دیده نمی شود.
دیروز که خبر انتخاب احتمالی داود حقی را در رسانه‌ها خواندیم و سپس مصاحبه این بازیکن مسن را دیدیم متوجه شدیم که امیر خودش نیست که اگر خودش بود شاید هرگز امثال حقی و نیکبخت و پژمان نوری و … سر از استقلال در نمی‌آوردند و امثال صادقیان و عالیشاه زودتر از دایی توسط امیر که استاد این کار بود کشف می‌شدند.
با اين رويه استقلال آينده ندارد چرا که آيندهسازي نميخرد!
