سرویس مذهبیافکار نیوز- سید بن طاووس می گوید:
هر گاه بخواهم بخور دهم، دعایى را مى خوانم که روایت شده است پیامبر گرامى خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلم هنگام بخور دادن مى خواندند.
«الحمد للَّه الّذی بنعمته تتمّ الصّالحات. اللّهمّ طیّب عرفنا و زکّ روائحنا و أحسن منقلبنا و اجعل التّقوى زادنا و الجنّة معادنا و لا تفرّق بیننا و بین عافیتک إیّانا و کرامتک لنا؛ إنّک على کلّ شیء قدیر.»
«سپاس خداوندى را که به نعمتش نیکى ها را به تمام و کمال رسانید! پروردگارا، بوهایى را که از ما بر مى خیزد عطر آگین ساز و بوهاى بد کالبد ما را زایل گردان و پایان کار ما را نیکو فرما و توشه ى ما را پرهیزگارى و بازگشتگاه ما را بهشت قرار ده و عافیت را از ما مگیر و از کرامتت ما را بهره مند فرما؛ چرا که تو بر هر کار توانایى.»
نیز در روایت دیگر آمده است که انسان هنگام بخوردادن و عطر زدن بگوید:
«الحمد للَّه ربّ العالمین. اللّهمّ أمتعنی بما رزقتنی و لا تسلبنی ما خوّلتنی و اجعل ذلک رحمة و لا تجعله و بالا علیّ. اللّهمّ طیّب ذکری بین خلقک کما طیّبت نشوی و نشوری بفضل نعمتک عندی.»
«سپاس ویژه ى خداوند پروردگار جهانیان است. پروردگارا، آن چه را به من روزى کرده اى برایم لذّت بخش گردان و نعمتى را که داده اى از من مگیر و آن را برایم گوارا ساز و مایه ى رنج و دشوارى بر من مگردان. خدایا، میان آفریدگانت یادم را پاکیزه گردان؛ هم چنان که به لطف نعمتهایى که به من ارزانى داشتى، پوست و بوى بدنم را پاکیزه گرداندى.»
منبع: آداب سفر در فرهنگ نیایش(ترجمه الأمان)، ص۹۰تا۹۳.
