به گزارش افکارنیوز،مهدی رجب‌زاده ابتدا در خصوص برتری ذوب‌آهن مقابل داماش گفت: خیلی خوشحالم که بعد از چند هفته این بازی مهم را بردیم. فکر می‌کنم این مسابقه از فینال جام جهانی هم مهمتر بود! اگر می‌باختیم سقوط می‌کردیم و شاید ذوب‌آهن به سرنوشت باشگاه پلی‌اکریل دچار می‌شد.
وی در ادامه افزود: در صورتی که مغلوب داماش می‌شدیم همه چیز به هم می‌ریخت ولی حالا روحیه گرفته‌ایم. البته می‌دانیم هنوز کار تمام نشده و باید در بازی با راه‌آهن هم نتیجه بگیریم، چرا که خطر سقوط همچنان ذوب‌آهن را تهدید می‌کند.
هافبک تیم فوتبال ذوب‌آهن در مورد ۲ گلی که در این مسابقه به ثمر رساند، اظهار داشت: گل زدن من مهم نیست و قبلاً هم بارها این کار را برای ذوب‌آهن انجام داده بودم. من این گل‌ها را به مجموعه باشگاه و دوستداران ذوب‌آهن که ذوب‌آهنی هستند تقدیم می‌کنم. مهم این است که تیم نتیجه بگیرد و اگر پرچم ذوب‌آهن بالا باشد پرچم همه ما بالاست. خیلی خوشحالم که کمک کوچکی کردم تا این بازی را ببریم.
رجب‌زاده در واکنش به حرف‌های کریمی که گفته بود یک یونجه‌کار در روستا هم بعد از زدن گل پیراهنش را در نمی‌آورد، خاطرنشان کرد: اگر قرار باشد از اتفاقاتی که رخ می‌دهد ناراحت شوم باید یک کتاب در مورد ناراحتی‌هایم بنویسم. آقا فیروز مربی من است و از معلم هم بالاتر است. او عصبانی بود، چون با توجه به شرایط تیم تحت فشار قرار داشت و من از حرف‌هایش ناراحت نیستم. به هر حال کریمی حیثیت چند ساله‌اش را گرو گذاشته و تلاش می‌کند که تیم ذوب‌آهن در لیگ برتر بماند.
وی در پایان تصریح کرد: البته من بعد از آنکه گل زدم و پیراهنم را درآوردم بلافاصله بازوبند را به صلصالی دادم و زرنگی کردم. این کار را به این دلیل انجام دادم که اگر اعتراضی کردم دیگر اخراج نشوم، چون کاپیتان بودم. من بازوبند را به صلصالی دادم تا اگر اتفاقی افتاد او به عنوان کاپیتان تیم صحبت کند. باز هم میگویم که از کریمی ناراحت نسیتم و باید بگویم او از لحاظ فنی جزو بهترینهای ایران است.
