مربیان خارجی زیادی به فوتبال ما آمده‌اند. برخی از آنها ناکام بوده‌اند و برخی هم تلاش کرده‌اند خود را موفق نشان بدهند! اما شمار معدودی از مربیان خارجی دستاوردهای بی‌شماری برای فوتبال ایران داشته‌اند و به معنی واقعی کلمه موفق بوده‌اند بدون آنکه تیم رسانه‌ای داشته باشند فوتبالدوستان ایرانی را مجذوب شخصیت و منش والای خود و عملکرد خوب فنی‌شان کرده‌اند. نمونه شاخص این دسته از مربیان خارجی برانکو ایوانکوویچ است.
سرمربی سابق تیم ملی و سرمربی کنونی پرسپولیس دستاوردهای بی‌شماری برای فوتبال ایران داشته است. از همین روز گذشته شروع می‌کنیم که تیم برانکو با شماری از بازیکنان جوان و با انگیزه توانست 80 هزار تماشاگر را به ورزشگاه آزادی بکشاند. برانکو با سبک فوتبالی زیبا، شناور و تهاجمی و تماشاگر پسند توانسته هواداران را با فوتبال آشتی بدهد. در بازی پرسپولیس و سپاهان در روز وسط هفته بیش از 70 هزار تماشاگر برای دیدن پرسپولیس برانکو به ورزشگاه آمدند.
پرسپولیس برانکو دوست داشتنی‌ترین پرسپولیس سال‌های اخیر است. تیمی که حتی وقتی در رده دوازدهم جدول هم بود هواداران حمایتش می‌کردند زیرا تماشاگران و هواداران فوتبال ایران به خوبی تفاوت فوتبال خوب و بد را می‌فهمند.
برانکو توانست بازیکنی همچون محسن مسلمان را دوباره به روزهای اوجش برگرداند، فرشاد احمدزاده، عالیشاه و مهدی طارمی با هدایت برانکو فوتبالی فراتر از انتظار به نمایش می‌گذارند.
این پروفسور محجوب بدون هیاهو و جنجال رسانه‌ای با بازیکن سالاری هم در پرسپولیس و فوتبال ایران مبارزه کرده است. در بازی پرسپولیس و فولاد خوزستان وقتی اومانیا در دقیقه 93 به میدان فرستاده می‌شود با اشتیاق قدم به میدان می‌گذارد تا در همان یک دقیقه هم خوب و عالی بازی کند. بنگستون در دقیقه 90+2 به میدان می‌آید بدون اینکه هیچ اعتراضی داشته باشد و ادعایی مقابل سرمربی مقتدر و محترم پرسپولیس برای حضور در ترکیب اصلی داشته باشد.
برانکو در فوتبال ایران به همه به چشم احترام نگاه می‌کند او تیمش را به جام شهدا می‌فرستد و احترام زیادی برای شهدای جنگ تحمیلی ایران قائل می‌شود. بی‌دلیل نیست که با وجود گذشتن یک دهه از حضور او در تیم ملی هنوز ستاره‌های واقعی و بزرگ فوتبال ایران برای این مربی احترام فوق‌العاده‌ای قائل هستند. ستارگانی که بدون پیغام و پسغام در فضای مجازی فقط فوتبال بازی می‌کردند و تحت هدایت برانکو دل فوتبالدوستان ایرانی را شاد می‌کردند. بدون اینکه خبری از جدل و بحث و گفت و گو های حاشیه‌ای و بی‌فایده باشد.
ستاره‌هایی مثل علی دایی، علی کریمی، خداداد عزیزی، مهدی مهدوی کیا، کریم باقری و ... که هوادران فوتبال سال‌ها با پیراهن این بازیکنان به ورزشگاه رفتند و تیم ملی را با اشتیاق تشویق کردند. این ستاره‌های بزرگ شاگرد برانکو بودند و هم اکنون هم در بالاترین سطح فوتبال ایران برخی از آنها فعال هستند.
برانکو همیشه به دنبال متن فوتبال بود بدون اینکه بخواهد به مسئولان سازمان لیگ، فدراسیون و یا سایر ارگان‌ها ایراد بگیرد بدون اینکه بخواهد زحمات مدیر تدارکات، دستیارانش را زیر سوال ببرد.
فوتبال ایران اکنون حسرت آن روزها را می‌خورد روزهایی که مربیانی خارجی مثل برانکو داشت. مربی که احترام همه اهالی فوتبال ایران را برانگیخت و دستاوردهای بزرگ و فنی برای فوتبال ایران داشت. همه را شیفته خود کرد.
