این روز‌ها فرانسه صحنه هجوم مردم به سوپرمارکت‌ها و ایجاد صحنه‌های خشونت‌آمیز میباشد که علت آن تخفیف در قیمت «نوتلا»، یکی از برند‌های تجاری شکلات فندقی است.
سوپرمارکت اینترمارش با اعلام تخفیف هفتاد درصدی در فروش نوتلا قیمت این محصول را از چهار و نیم یورو به یک یورو و ۴۰ سنت رساند. اما پس از آن که خریداران برای تصاحب محصول به دعوا با یکدیگر پرداختند، پلیس وارد عمل شد.
«پائولین باک»، تحلیلگر مسائل فرانسه در یادداشتی این شورش‌ها را نشانه‌ای از افزایش شکاف‌های اجتماعی در این کشور دانسته است. در ادامه، این یادداشت آمده است:
این شورش‌ها، سمبل شکاف عمیق میان چشم‌انداز ایده‌ال ماکرون برای فرانسه پرانرژی و کسب و کار محور، و رنجی است که کارگران فرانسوی از آن می‌برد.
ممکن است ویدئو‌ها را دیده باشید: در فروشگاه‌های فرانسوی اینترمارش، مشتری‌ها در حال هجوم به سمت قفسه‌های شیشه نوتلا هستند. آن‌ها برای قاپیدن یک شیشه شکلات، می‌دوند، فریاد می‌زنند، با هم گلاویز می‌شوند و اطراف را جستجو می‌کنند. یک زن، خشمگین داد می‌زند: «این را پس بده؛ من اول برش داشتم.» یکی دیگر فریاد می‌زند: «نه، این کار درست نیست.» مردم جعبه‌ها را باز می‌کنند و کیف‌هایشان را از یک، دو و سه شیشه نوتلا پر می‌کنند.»
همه این غائله وقتی در سوپرمارکت‌های فرانسه ایجاد شد که فروشگاه‌های زنجیره‌ای اینترمارش با اعلام تخفیف هفتاد درصدی، قیمت این محصول را از چهار و نیم یورو به یک یورو و ۴۰ سنت رساند.
ممکن است با خودتان گفته باشید زد و خورد بر سر نوتلا، به عنوان فرانسوی‌ترین شکلات، چقدر فرانسوی است. ماجرا چقدر سرگرم‌کننده است. چنین پیام‌هایی، البته به وفور در فضای مجازی مطرح شدند.
من فرانسوی هستم، نوتلا را دوست دارم، اما این خبر را سرگرم‌کننده نمی‌دانم، حتی یک ذره.
مردم دارند سر غذا با هم زد و خورد می‌کنند، در فرانسه، سال ۲۰۱۸! درست است که درگیری بر سر نوتلا است، نه نان یا پنیر که محصولات ضروری به شمار می‌روند. اما حکایت از فرانسه‌ای است که بیش از پیش دچار شکاف است و این چیزی است که رئیس‌جمهور ماکرون در سخنرانی‌هایش با شما درباره آن حرف نخواهد زد.
آنچه در تبلیغات اعلام شد تخفیف ۷۰ درصدی برای این محصول است که قیمت اصلی آن ۴ یورو و ۵۰ سنت است. بسیاری از مردم، این قیمت را گران می‌دانند و به همین دلیل، این محصول جزو کالا‌های لوکس به شمار می‌رود. دستمزد متوسط کارگران فرانسوی ۹ یورو و ۸۸ سنت به ازای هر ساعت کار، یا ۱۴۹۸.۴۷ یورو در ماه است؛ یعنی، یک کارگر فرانسوی برای خرید یک شیشه نوتلا به قیمت ۴.۵ یورو باید دستمزد نیم ساعت کارشان را پرداخت کند. خرید یک شیشه از این محصول به یک سوم قیمت، پیشنهاد بسیار خوبی به آن‌ها و به بسیاری دیگر از مردم است. تعجبی نیست که مردم برای خرید آن، به فروشگاه‌ها هجوم آوردند.
واکنش جمعی به این تبلیغات فروش، نشان‌دهنده چیزی درباره دوست داشتن نوتلا نیست، بلکه وضع اسف‌باری که بسیاری از کارگران و فروشندگان در آن قرار دارند را نشان می‌دهد. قیمت‌ها بالا می‌روند، اما حقوق‌ها به تناسب آن افزایش پیدا نکرده‌اند.
قرار هم نیست اوضاع برای آن‌ها بهتر شود. برنامه اصلاحات کار ماکرون حقوق کارگران فرانسوی را کاهش داده و تعدیل نیرو را برای شرکت‌ها آسان‌تر کرده‌اند. شرکت خودروسازی «پی‌اس‌ای»، شرکت خرده‌فروشی کارفور، شرکت خدمات مالی سوسیته ژنرال، فروشگاه‌های زنجیره‌ای پیمکی همگی شماری از نیروهایشان را در هفته‌های اخیر تعدیل کرده‌اند.
رئیس‌جمهور ماکرون قبلاً با لحن زننده‌ای درباره افراد فقیر صحبت کرده؛ او آن‌ها را «بی‌سواد» و «آدم‌های بی‌همه‌چیز» خوانده است. تابستان گذشته، او کمک‌هزینه اسکان را ۵ یورو کم کرد. این رقم برای آن‌هایی که نداشتنش را حس نمی‌کنند زیاد نیست، ولی برای آن‌ها که آن را حس می‌کنند، چرا.
