سال گذشته دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، سه روز بعد از آنکه (به ادعای غربی‌ها) از سلاح شیمیایی در سوریه استفاده شد به این کشور حمله هوایی کرد، اما این بار وی یک هفته منتظر ماند و انگلیس و فرانسه را به خود ملحق کرد، همچنین زمان کافی به ترزا می، نخست وزیر انگلیس، داد تا اگر وی تمایل داشت با پارلمان کشور خود مشورت کند و مجوز لازم را برای مشارکت در حمله دریافت کند؛ اما این اتفاق شب شنبه (که دستور حمله به سوریه صادر شد)، نیفتاد. تشکیل جلسه مجلس عوام که در آن باید اقدام نظامی را تصویب کند، پیچیده‌تر از آن چیزی است که اکثر مردم فکر می‌کنند.
در این گزارش آمده است: به لحاظ حقوقی، تصمیم برای وارد شدن به جنگ از سوی ملکه انگلیس و به توصیه وزرای وی اتخاذ می‌شود. این، تصمیم دولت وی است که قدرت خود را از ریاست بر اکثریت نمایندگان مجلس عوام به دست می‌آورد، اما این دستور از قبل به رای نمایندگان پارلمان نیاز ندارد.
نویسنده این گزارش در ادامه به روند بی‌اعتنایی نخست‌وزیران پیشین انگلیس در گرفتن مجوز مشارکت در جنگ از پارلمان اشاره کرد و نوشت: مشارکت در جنگ‌ها بدون جلب نظر رای مجلس همچنان ادامه داشت. دیوید کامرون برای حملات هوایی به لیبی در سال ۲۰۱۱، رای‌گیری برگزار کرد. سپس در سال ۲۰۱۳ وی نتوانست مجوز لازم برای حمله هوایی به سوریه -حملاتی را که هدف از آن مشابه توجیه حمله شب شنبه به سوریه و برای بازداشتن بشار اسد از سلاح‌های شیمیایی عنوان شده بود- از مجلس دریافت کند. آن رای باراک اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا، را از حمله تنهای این کشور بازداشت.
ایندیپندنت درباره حمله انگلیس و متحدانش به سوریه گفت: او (ترزا می) می‌دانست که مداخله‌گران حزب کارگر (که بسیاری از آن‌ها از پیروی از ناظم حزب در سال ۲۰۱۳ ابراز تاسف کرده‌اند) و حزب اتحادگرای دموکراتیک DUP (که در سال ۲۰۱۳ رای مخالف داد، اما امروز از وی حمایت می‌کند) برای تضمین اینکه وی این بار بتواند آرای لازم را بدست بیاورد، کافی نبود. به همین دلیل بود که وی روز پنج شنبه زمانی که کابینه جلسه اضطراری برگزار کرد می‌توانست مجلس را فرا بخواند، اما این کار را نکرد.
جای تعجب نبود وقتی که از وی پرسیده شد که چرا برای دریافت تاییدیه و مجوز به پارلمان انگلیس مراجعه نکرده است، وی نتوانست واضح جواب دهد. ترزا می‌گفت که پاسخ باید «به موقع» باشد و وی «در حال همکاری کردن با شرکای بین المللی» است. اولین مورد یعنی به موقع بودن متقاعد کننده نیست و مورد دومی اینکه جدول زمانی رئیس جمهور ترامپ تعیین شده است، بدتر است و اصلا قابل قبول نیست.
این روزنامه انگلیسی در ادامه افزود: وی می‌توانست برای حملات تنبیهی و مجازاتی که برای جلوگیری اسد (بشار اسد رئیس جمهور سوریه) از نقض کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی طراحی شده بود رای مجلس را بدست بیاورد.
در انتهای این مطلب آمده است: او (ترزا می) وقتی که روز دوشنبه با مجلس روبرو می‌شود، باید توضیح دهد که چرا تصمیم گرفت از پارلمان و افکار عمومی فرار کند. در یک نظام مبتنی بر دموکراسی وی باید تاوان بدهد.
