امام جعفر صادق علیه‌السلام به اسحاق بن عمار فرمود:
ای اسحاق! از خدا چنان بترس که گویا او را می‌بینی که اگر تو او را نمی‌بینی، او تو را میبیند.
و اگر بپنداری که او تو را نمی‌بیند، کافری. و اگر معتقدی که تو را میبیند و با این حال گناه کنی و باز نافرمانی اش کنی، او را از همه بینندگان کوچک تر و بی ارزش تر قرار داده ای.
متن حدیث:
یا إِسْحَاقُ خَفِ اللَّهَ کَأَنَّکَ تَرَاهُ وَ إِنْ کُنْتَ لَا تَرَاهُ فَإِنَّهُ یرَاکَ وَ إِنْ کُنْتَ تَرَی أَنَّهُ لَا یرَاکَ فَقَدْ کَفَرْتَ وَ إِنْ کُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّهُ یرَاکَ ثُمَّ بَرَزْتَ لَهُ بِالْمَعْصِیۀ فَقَدْ جَعَلْتَهُ مِنْ أَهْوَنِ النَّاظِرِینَ عَلَیکَ.
«بحارالانوار، ج۶۷، ص۳۵۵- کافی، ج۲، ص۶۷»
