تیم ملی فوتبال ما تحت هدایت کی‌روش پرتغالی، طی این چند سال اخیر کار‌های بزرگی انجام داده است. ما با او دو دوره در جام جهانی حضور پیدا کردیم و روند روبه‌رشد خوبی داریم و در عرصه ملی برای خودمان در فوتبال آسیا و جهان صاحب اسم و رسمی شده‌ایم. به قول اینفانتینو، رئیس فیفا که گفته تیم ملی ایران حالا برای خودش در جهان صاحب سبک است و یا به قول شیخ‌سلمان رئیس AFC که گفته هر جا کی‌روش باشد، کار‌ها به‌خوبی پیش می‌رود و موفقیت با خودش می‌آورد. کی‌روش محبوب است و کاربلد و برای نام فوتبال ایران می‌جنگد و از هیچ کوششی دریغ نمی‌کند. درست مثل برانکو که توانسته با پرسپولیس به موفقیت‌های بزرگی دست پیدا کند و در عرصه بین‌المللی فوتبال (آسیا) پرسپولیس را به عنوان یکی از پرقدرت‌ترین تیم‌های قاره کهن مطرح نماید.
برانکو پرسپولیس را جانی دوباره بخشید و از یک تیم خسته و رنجور، یک تیم پرانرژی و محکم ساخت. این تیم ۲ فصل پی‌درپی قهرمان لیگ برتر شد و حالا هم برای هت‌تریک کردن در قهرمانی مدعی است. پرسپولیس با برانکو نایب‌قهرمان آسیا شد و غرور هواداران این تیم را برگرداند و حالا همه از پرسپولیس حرف می‌زنند. برانکو و کی‌روش هر قدر هم که با هم اختلاف سلیقه در هر موردی داشته باشند، محترم و کاربلد هستند. به طور حتم این دو مربی بزرگ در پیشرفت فوتبال ایران تأثیرات به‌سزایی گذاشته‌اند و نکته مهم‌تر اینکه تمام هواداران پرسپولیس عاشق تیم ملی هم هستند و برای موفقیت بچه‌ها در جام ملت‌ها سینه چاک می‌کنند و از آن‌ها حمایت می‌نمایند.
اینکه حتماً کی‌روش، کرانچار، برانکو، شفر و... باید مثل هم فکر کنند و تفکراتی همسو داشته باشند، باوری اشتباه است. این مربیان خارجی آمده‌اند سطح فوتبال ملی و باشگاهی ما را با تفکرات و توان حرفه‌ای خود بالا ببرند. حالا اگر با هم اختلافاتی دارند، باید خوب مدیریت شوند و اجازه ندهیم دود این مسائل به چشم فوتبال برود. هم کی‌روش و هم برانکو بسیار محترم و کاربلد هستند. از چند ماه پیش، یک عزم ملی برای حمایت از پرسپولیس در آسیا رقم خورد و حالا این عزم ملی باید برای حمایت از تیم ملی برای موفقیت در جام ملت‌ها به کار گرفته شود تا بتوانیم پس از چند دهه قهرمان آسیا شویم.
