علی محتشمی متخصص اطفال اظهار کرد: در سنین مختلف گریه کودکان علت‌های متفاوتی دارد، معمولا گریه‌های نوزاد (زیر ۶ ماهگی)، علت‌های فیزیولوژیکی دارد مثل کولیک، ریفلاکس، گوش‌درد و غیره که با مصرف داروی مناسب گریه‌ها کاهش پیدا می‌کند، از ۶ ماهگی به بعد، گریه کودک ممکن است به دلیل دندان درآوردن باشد که با استفاده از ژل‌های مخصوص یا در موارد شدید، با مصرف مسکن از میزان آن کم می‌شود.
وی ادامه داد: علت دیگر گریه کودکان بین ۶ تا ۱۸ ماهه وابستگی به مادر و اضطراب جدایی است، کودک دائما دنبال مادر می‌گردد و اگر او را نبیند گریه می‌کند، این یک رفتار طبیعی است و با بزرگ‌تر شدن کودک برطرف می‌شود اما در مورد کودکان ۲ ساله، گریه روشی برای رسیدن به خواسته‌هاست، او یاد می‌گیرد که با گریه کردن، زمین زدن خودش و پرت کردن وسایل می‌تواند به چیزی که می‌خواهد برسد، حتی ممکن است بعضی از بچه‌ها سرشان را به زمین یا دیوار بکوبند.
این متخصص اطفال افزود: در این موارد تنها روش موثر، «قاطعیت داشتن» و «بی‌توجهی» به رفتار‌های کودک است؛ «قاطعیت» یعنی تا حد امکان از کلمه «نه» کم استفاده کنید، ولی وقتی هم که به بچه گفتید «نه» یا «نمی‌شه» دیگر از حرف خودتان کوتاه نیایید، او باید یاد بگیرد که نمی‌تواند با گریه و جیغ و بدرفتاری، کلمه «نه» مامان یا بابا را به «باشه» تبدیل کند.
محتشمی بیان کرد: اگر در شرایطی هستید که نمی‌توانید سر حرف خودتان بمانید اصلا به فرزندتان «نه» نگویید؛ ولی در سایر موارد به هیچ‌وجه از حرف خودتان کوتاه نیایید؛ «بی‌توجهی» یعنی اینکه در مقابل بدرفتاری‌های غیرخطرناک فرزندتان مثل گریه و جیغ و نق‌نق، عصبانی و ناراحت نشوید.
وی ادامه داد: سعی نکنید که فرزندتان را آرام کنید و خودتان را بی‌خیال نشان دهید و با آوردن یک وسیله جالب، روشن کردن تلویزیون، آوردن خوراکی و شوخی و خنده حواس او را از موضوعی که به خاطرش گریه می‌کند، پرت کنید؛ معمولا وقتی شما رفتارتان را بر اساس این روش تغییر می‌دهید، اوایل بدرفتاری کودک بدتر و شدیدتر می‌شود، ولی اگر شما بتوانید به روش خودتان ادامه بدهید در مدت یک هفته تغییر را در رفتار کودکتان می‌بینید و بعد از چهار هفته (در صورت تداوم روش) این مشکلات رفتاری‌تا حد بسیار زیادی کنترل می‌شود.
این متخصص اطفال اظهار کرد: اگر به نظر می‌رسد فرزندتان آرامش ندارد توجه داشته باشید که آرامش کودک تا حد زیادی به میزان آرامش پدر و مادر و محیط خانه بستگی دارد، اگر فکر می‌کنید خودتان هم آرامش لازم را ندارید، حتما لازم است با یک مشاور یا روانشناس مشورت کنید تا روش‌های کسب آرامش را یاد بگیرید و آن را به فرزندتان هم انتقال دهید و یا با کمک یک مشاور خانواده، مشکلات بین خود و همسرتان را برطرف کنید.
وی یادآوری کرد: اگر شما و همسرتان هر دو آرام هستید و محیط خانه هم کاملا آرام است و تنش و ناراحتی زیادی وجود ندارد، حتما از نزدیک با یک مشاور کودک مشورت کنید تا علت عصبی بودن کودکتان را پیدا کنید.
