حجت‌الاسلام قاسمیان
  • وقتی از بنده برای سخنرانی دعوت شد دقایقی درباره امید به خدا و آینده سخن گفتم. سپس سریعا از نوازندگان تنبور و نی که به عنوان سازهای مراسمات آیینی، نه سازهای مناسب لهو و لعب، در منطقه کرمانشاه شناخته می‌شود، استفاده کرده و خواستم سریعا بالای سن بیایند و دقایقی را با همراهی ایشان به خواندن اشعار بزرگان فرهنگ و ادب با مضامین عارفانه و امیدبخش اختصاص دادم و خنده و شادمانی را به جمع بازگرداندم.