دکتر مهناز عسکریان روانشناس، استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه در ارتباط تاثیر زندگی ویترینی بر رضایتمندی عمومی از زندگی مطرح کرد: دریک کافی شاپ نشسته بودم ، ناگهان ناخودآگاه صدای عصبانی یک زن و لحن توهین آمیز و تحکمی یک مرد جوان در میز کناری ، رشته افکارم را از هم گسیخته کرد . باوجودیکه برای نوشیدن یک قهوه تلخ و تمرکز و سازماندهی اهداف سال جدید وقتی به خودم اختصاص داده بودم ، اما به گونه ای ناخواسته شکایتهای زن جوان از همسرش و توجیه ها و تهدیدهای مرد جوان، سکوت را در آن محیط برهم زده بود . چندلحظه ای صبرکردم به این امید که شکایتهای زن جوان از همسرش پایان میگیرد و مرد هم دست از کش دادن مبحث میکشد و آرامش به محیط کافی شاپ بازمیگردد، در این میان چند لحظه ای سکوت و آرامش تمام فضا را پر کرد و من خرسند از به پایان رسیدن این کشمکش خسته کننده و عامل برهم زدن تمرکز و آرامش حضار در آن مکان ، نفس عمیقی کشیدم و تلاش کردم که دوباره بتوانم تمرکزم را بدست آورده و حواس خود را به سوی هدف خودم جلب نمایم .
این روانشناس افزود: در این میان ،صدای یک عکس سلفی از موبایل و پخش نور فلش در فضا مجددا نظرم را به سوی منبع صدا و نور جلب کرد و در کمال ناباوری دیدم همان زن جوان درحالیکه دستانش را دور گردن مرد حلقه کرده و با لبخندی بسیار زیبا، یک عکس سلفی دونفری گرفت. تصور میکنم در میزان دقت و تعجبم در نگاه به این زوج کمی اغراق کرده بودم ، چون سریعا هر دو نفر با دیدن توجه من ، خودشان را جمع و جور کردند . مرد درکمال بی تفاوتی گفت برای منم ارسال کن ، در حالیکه زن جوان در موبایلش مشغول استوری کردن عکس بود و داشت سراسیمه مراحل آن را در گوشی طی میکرد، به همین دلیل در کمال بی احساسی پاسخ داد میفرستم برایت اجازه بده، گویا کاری واجب تر از گوش دادن به تقاضای همسرش برعهده اش بود .
عضو هیئت علمی در ادامه گفت: سپس مرد در کمال ناامیدی از جایش برخواست و گفت من میروم حساب کنم ،اگر کارت تمام شد تشریف بیاورید، درماشین منتظرتم و زن به کارش ادامه داد. پس از چندثانیه ای که کار زن به اتمام رسیده بود کیف و کاپشنش را برداشت و خواست راه بیافتد، ولی گویا نگاه متعجب من متاسفانه او را آنقدر معذب کرده بود که به سویم آمد و در کمال ادب بابت سروصدایی که راه انداخته بودند و سکوت آن فضا را برهم ریخته بودند پوزش طلبید. نگاهی به چشمانش کردم ، نقطه مقابل آن خنده زیبا و برق شعفی که چندلحظه پیش در صورت آن زن در حین گرفتن سلفی دیدم را روئیت کردم . به او لبخندی زدم و گفتم خواهش میکنم شما ببخشید اگر من ناخودآگاه چند مرتبه شما را ناخواسته پاییدم . او در کمال محبت و لطف اذعان کرد که نه مقصر ما بودیم که خلوت و سکوت شما را برهم زدیم ناگهان در کمال غم و اندوه با لحنی طنزگونه ادامه داد که واقعا که هیچ چیز مثل تنهایی خوب نیست بیخود نیست که خدا هم برای خودش شریک قائل نمیشود، نمیشود در زندگی از دست این آقایون یک نفس راحت کشید . در پاسخ به او گفتم میتوانم عکس دونفره سلفیتان را ببینم ، زن با تعجب گوشی موبایل را از کیفش خارج کرد و دیدن استوری عکس دونفره شان که زیرش تایپ کرده بود «من و عشقم یهویی» بر میزان حیرتم افزود . در کمال احترام به آن خانم لبخندی زدم و گفتم زوج برازنده ای به نظر می آیید ، مراقب از دست ندادن لحظات خوبتان باشید.
تاثیر زندگی ویترینی بر رضایتمندی عمومی از زندگی
دکتر عسکریان در توضیح مطلب اینگونه بیان داشت: این اتفاق باعث شد به این اندیشه دامن زده شود ، که چقدر امروز ویترین زندگی آدمها ، رضایت را از زندگی آنها کم کرده و چقدر انسانها را در فلاکت و حسرت های دروغین غوطه ور ساخته است. چقدر در زندگی با تجاربی مشابه با تجربه فوق روبرو شده اید؟ چقدر خودتان درگیر همین دور باطل در زندگی بوده اید ؟ امروزه در بسیاری از افراد دیده شده ، اهمیتی که به ثبت رخدادهای مطلوب در زندگیشان میدهند، بسیار بیشتر از اهمیت گذران و کام گیری از آن رخداد میباشد. از سویی چقدر قضاوتهای بی پایه و اساسی نسبت به نمایش های دروغین خوشبختی در زندگی دیگران صورت میگیرد و چه بسا چقدر غیر منصفانه حلاوت خوشبختی دیگران را عامل حسرت و لذت نبردن از زندگی خود کرده ایم.
در پایان ایشان افزودند: امروزه در اغلب محافل دیده میشود که از زمانهای اندک و ناچیز و در بسیاری از موارد مشابه با مثالی که در ابتدا زده شد ، در اوج دردها و زخمها و نارضایتی ها ، تصویرهایی دروغین و گذرا از لحظات زندگی خود برای عموم برجا میگذاریم ،در حالیکه حتی خودمان هم میدانیم که آن لبخندها و آن تصاویر در آن لحظات بسیار اغراق آمیزتر از احساس خشنودی واقعی است که در آن لحظات تجربه کرده ایم . تراژدی این داستانهای مکرر در زندگی های امروزی تنها برای کسانیکه آن را خلق کرده اند مضر نمیباشد، بلکه عوارض ناخوشایند آن دامنگیر بینندگان آن هم خواهدشد، زیرا در بسیاری از موارد مخاطبین آن هم در مفهوم خوشبختی دیگران دچار اغراق غیر واقعی گردیده و هم از همان بهانه های کوچک خوشبختی های خودشان نیز غافل میشوند. پیامد این معضل اجتماعی میشود قضاوتهای نادرست از ویترینهای خوش آب و رنگ دیگران و غفلت از داشته های واقعی و لحظات ناب آرامش خودمان .
