«استحکام زنجیر به اندازه ضعیف‌ترین حلقه آن است»! این عبارت یکی از دیالوگ‌های ماندنی در نمایشنامه «ژولیوس سزار» شکسپیر است؛ عبارتی که در یک جمله گویای تقابل و تفاصل میان کردار و گفتار دولتمردان دولت مکرم یازدهم است! در تشریح این مدعا باید گفت که از سویی دکتر روحانی و دکتر ابتکار به انحا و مناسبت‌های مختلف دولت خود را «دولت محیط زیست» و اولویت کابینه را رسیدگی به معضلات و امورات این عرصه عنوان کرده‌اند و از سوی دیگر بر خلاف چنین موضعی رسیدگی به برخی از مهم‌ترین معضلات زیست محیطی را به باد و باران محول کرده و تمام وقت خود را صرف رتق و فتق امورات سیاسی نموده‌اند!
حجت برحق مدعای فوق را می‌توان در حال و احوال این روزها به نظاره نشست، چراکه به یمن روی کار آمدن دولتی محیط زیستی، ریزگردها دامن آلوده خود را از فصول گرم سال به ماه‌های بارش و زمستان سرد کشانده‌اند. بنابراین با درنگی بر توان و تدبیر دولت در حوزه محیط‌زیست و شکاف عمیق میان حرف و عمل کابینه دکتر روحانی و دولت محیط‌زیست می‌توان به اوضاع و احوال سایر حوزه‌هایی که جزو اولویت دولت محترم نیستند پی برد و اذعان کرد که «صد رحمت به کفن دزد اولی!»
این روزها هجوم ریزگردها به شهرهای مظلوم خوزستان و برخی از استان‌های دیگر و حتی رسیدن این معضل بر آسمان مناطق جنوبی پایتخت، وضعیتی مخاطره‌آمیز و به غایت خطرناک را رقم زده تا یک بار دیگر خلاف مدعای متولیان محیط زیست به اثبات برسد و یک‌بار دیگر محک تجربه به میان آید
وضعیت هوا، ماجرای قسم و دم خروس
اما این وضعیت مخاطره آمیز- که می‌رود به عنوان پدیده‌ای مزاحم، 12ماه و 365 روز سال را عرصه ترکتازی خود قرار دهد- در حالی ظهور کرده و با ظهور خود میزان غلظت آلایندگی را در برخی از نقاط کشور، گاه به 50 برابر حد مجاز رسانده، که پیش‌تر از این رقم خوردن چنین وضعیتی بی‌سابقه بوده است. لذا این سؤال مطرح می‌شود که چرا در زمان حیات دولتی که رسیدگی به امورات زیست محیطی را اولویت اصلی خود قرار داده، چنین وضعیتی رخ می‌دهد. به دیگر تعبیر هزینه‌کرد زمان و بودجه در این مدت منتج به وضعیتی شده که می‌توان آن وضعیت را با اسفبار‌ترین حالت ممکن ارزیابی کرد!پس جای آن دارد که خطاب به دولت محترمی که افه‌های زیست‌محیطی را درپی خود به یدک می‌کشد بپرسیم که «این همه کمچه زدی کو حلوا»؟!
دولتمردان راستگو دروغ می‌گویند!
دیگر حنای مسئولان رنگی ندارد! چراکه دیگر مردم واقف شده‌اند که روابط علی- معلولی‌ای که مسئولان دولتی هر بار از رقم خوردن آلودگی هوا ارائه و عنوان کرده‌اند، یک چیز جور در نمی‌آید و حکایت باور مردم به این سخنان نخ نما شده، حکایت باور قسم دروغگو است و دم خروس!
از طرفی اگر دروغ از چنین مسئولانی گرفته شود، دیگر راه رفتن آنان روی زمین صاف هم با مشکل توأم خواهد شد! چراکه آنان به تجربه دریافته‌اند که دروغ شاه‌کلید مسند‌نشینی آنان بر باور عوام است. دلیل آن هم در گفته‌ای از وینستون چرچیل مصداق می‌یابد که می‌گوید: «حقیقت تا چکمه‌هایش را بپوشد، دروغ نیمی از جهان را دور زده است!»
در تأیید این مدعا حجت‌الاسلام سیدمهدی موسوی‌نژاد، عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی از تبانی سازمان محیط‌زیست با شرکت کنترل کیفیت هوای تهران برای اعلام آمار غلط هوای پایتخت خبر می‌دهد و در تشریح این مدعا می‌گوید که باخبر شده‌ایم که سازمان محیط زیست و شرکت کنترل کیفیت هوای تهران با تبانی آنالیزی برای هوای تهران ارائه می‌کنند که این آمار مطابق سیاستگذاری‌های سازمان محیط‌زیست است و مبنای کارشناسی و علمی ندارد. وی معتقد است که در کشور هیچ اقدامی برای بهبود وضعیت کیفیت هوا انجام نشده است. وی در این راستا گفت که ما در جلسه‌ای با مسئولان سازمان محیط‌زیست و استاندارد نگرانی خود را اعلام کردیم و بر این نکته هم تأکید کردیم که باید نظارت به گونه‌ای باشد تا آمار نادرست در اختیار مردم قرار نگیرد و وضعیت هوا باید به گونه‌ای باشد که کارشناسی شده و درست به اطلاع مردم رسانده شود که در این زمینه مجلس می‌تواند با نظارت عملکرد دستگاه‌ها را مورد سنجش قرار دهد.
موسوی‌نژاد همچنین از دستگاه‌های نظارتی خواست به این مسئله حساس بوده و اجازه تکرار چنین اتفاقاتی را ندهند.
