با «لیلی رضایی»، مدیر عامل موسسه بهنام دهش‌پور در گفت و گویی با هفته نامه شهر امید، سکته قلبی را با سرطان مقایسه کرد وگفت: «سرطان آنقدرها هم ترسناک نیست و چیزی حدود 80 درصد سرطان‌ها قابل درمان هستند اما سکته قلبی در یک لحظه اتفاق می‌افتد و از قبل هم هیچ نشانه‌ای ندارد.»
آرزوی بهنام کمک به بیماران نیازمند مبتلا به سرطان بود کاری که امروز در این مرکز انجام می‌شود. چگونه نیت بهنام به سرانجام رسید و این مرکز تاسیس شد؟ چرا بیمارستان شهدای تجریش برای این فعالیت انتخاب شد؟
بهنام در آخرین سال بیماری به دکتر مدنی که دکتر معالج او و رئیس بخش دهش‌پور بیمارستان شهدای تجریش بود از برنامه‌ها و فعالیت‌هایی که می‌خواست برای بیماران مبتلای نیازمند انجام بدهد توضیحاتی داد، با استقبال دکتر مدنی، بهنام از این مکان بازدیدی داشت بعد از آن به‌طور جدی تصمیم به تجهیز این مرکز گرفت، آن موقع بعضی از دستگاه‌های رادیوتراپی در اینجا وجود داشت اما هنوز این مرکز به‌طورکامل تجهیز نشده بود. در آن سال‌ها در شهرستان‌ها چنین مراکزی به هیچ عنوان فعالیت نداشتند و در تهران هم کمتر مرکزی به صورت اختصاصی به موضوع سرطان توجه داشت، آن زمان حتی بزرگسالان و کودکان به یک روش و با یک پرسنل درمان می‌شدند که در حال حاضر اینطور نیست، چون سیستم درمانی بزرگسالان کاملا با کودکان متفاوت است. اینطور شد که در ادامه راه بهنام، دوستان و آشنایان عوائد حاصل از برنامه‌هایی که بهنام برگزار کرده بود را صرف تکمیل و تجهیز سالن انتظار و بخش رادیوتراپی ، اتاق بازی کودکان و کتابخانه کودکان و بیماران کردند و این مرکز به‌طور رسمی از سال1375افتتاح شد.
در واقع می‌توان گفت هیچ برنامه‌ریزی‌ای برای اینکه موسسه‌ای با این عنوان ساخته شود وجود نداشت و همگی در ادامه هدف بهنام این فعالیت را به سرانجام رساندیم.
آیا نظارتی بر تغذیه بیمارانی که به خیریه مراجعه می‌کنند وجود دارد؟
بله؛ اوایل واحد تغذیه کیک و آبمیوه و شیرینی را به عنوان صبحانه به مراجعه‌کنندگان ارائه می‌داد اما بعد از مدتی متوجه شدیم که شکر از عوامل رشددهنده سلول‌های سرطانی است. در حال حاضر نان سیاه، پنیر، گردو و عرقیجات را به عنوان صبحانه برای بیماران انتخاب کرده‌ایم. در واقع ما در حال فرهنگ‌سازی هستیم تا بیماران شکر را از دستور غذایی‌شان حذف کنند.
آیا فقط ساخت یک بیمارستان و تجهیز پرسنل و دستگاه‌ها برای این افراد کافی است؟ به طور مثال وقتی یک بیمار شهرستانی به شما مراجعه می‌کند در طول درمان باید محلی برای سکونت و استراحت داشته باشد، تا هزینه‌ای پرداخت نکند خیلی از بیماران برای هزینه‌های جانبی که ممکن است درتهران وجود داشته باشد برای درمان مراجعه نمی‌کنند. موسسه دهش‌پور برای این افراد چه کاری انجام داده است؟
خیر، معلوم است که پوشش‌دهی نیازهای یک بیمار سرطانی فقط به تجهیز بیمارستان و پرسنل ختم نمی‌شود از سال 1356نقاهتگاه موقوفه شادروان خانم لطیفه امیرقاسمی در اختیار بیمارستان شهدا بود، با پیگیری‌های انجام شده در سال1381 تجهیز و نگهداری این بنا به موسسه خیریه دهش‌پور واگذار شد و حالا این مرکز جهت افزایش ظرفیت، رفاه و بهره‌وری بیماران در طول این سال‌ها سه بار مورد بازسازی قرارگرفت. در حال حاضر این نقاهتگاه ظرفیت پذیرش80 بیمار و همراه را دارد که هر بیمار در طول درمان می‌تواند از خدماتی شامل: محل خواب، وعده‌های غذایی، میان‌وعده، بسته‌های آموزشی به صورت رایگان استفاده کند.
ماموریت اصلی نقاهتگاه، فراهم کردن شرایط مناسب اقامتی برای بیماران طی دوران مداوای ایشان با پذیرایی از بیمار و یک فرد همراه است. در این واحد امکاناتی از قبیل کلیه لوازم ضروری زندگی مانند اتاق استراحت، ارائه وعده‌های خوراک، صبحانه، ناهار، شام و میان‌وعده، سرویس ایاب و ذهاب به صورت رایگان در اختیار مراجعان قرار داده می‌شود. به‌منظور ایجاد احساس نشاط و امید به زندگی برای بیماران و همراهان، خدمات حمایتی شامل کمک هزینه‌های نقدی و غیرنقدی اهدای مواد غذایی، پوشاک فصلی نیز برای آنها انجام می‌شود. همچنین کلاس‌ها و دوره‌های آموزشی، تفریحی، هنری و مراسم‌های مختلف مناسبتی هم در این مرکز اجرا می‌شود.
فعالیت‌های موسسه بهنام دهش‌پور فقط به بخش داخلی موسسه ختم نمی‌شود و پروژه‌های دیگری مثل تجهیز بخشی از چند بیمارستان دولتی را هم شروع کرده است. در این زمینه تا به امروز چه پیشرفت‌هایی صورت گرفته است و چه پروژه‌هایی را در دست بررسی دارید؟
مدتی بعد از فعالیت‌های موسسه متوجه شدیم که بسیاری از افراد برای درمان به بیمارستان‌های دولتی مراجعه می‌کنند چون در آنجا علاوه بر تعرفه‌های دولتی، پذیرش آنها با دفترچه‌های بیمه صورت می‌گیرد به همین علت تصمیم گرفته شد تا کار تجهیز بخشی از بیمارستان‌های دانشگاهی در اهداف ما قرار گیرد و در اولین پروژه بخش‌های قدیمی بیمارستان طرفه بازسازی شد و علاوه بر آن بخش آنکولوژی چشم در این مرکز راه‌اندازی شد. تجهیز این بخش برای جلوگیری و درمان سرطان چشم است که نوعی از سرطان است، در این پروژه چیزی حدود یک میلیارد تومان هزینه شده است و ممکن است سالی چند نفر بیشتر به این بخش مراجعه نکنند اما توجیه این پروژه برای ما این است که با این طرح سالی هفت، هشت نفر کمتر به جامعه نابینایان اضافه می‌شوند.
در حال حاضر در بیمارستان امام حسین(ع) هم بخش سرطان ارتقا داده شده است و شیمی‌درمانی در این مرکز با تعرفه‌های بسیار پایین انجام می‌شود.
در این مرکز چه خدماتی برای بیماران انجام می‌شود؟ آیا موسسه دهش‌پور از افرادی با رده سنی خاص در زمینه‌های درمانی حمایت می‌کند؟
خیر؛ هیچ شرایط سنی خاصی برای حمایت وجود ندارد و در حال حاضر حدود 8 هزار بیمار از کل کشور تحت‌پوشش دهش‌پور هستند و علاوه بر حمایت درمانی که در موسسه بهنام دهش‌پور از نظر امکانات درمانی در بخش‌های آنکولوژی و رادیوتراپی انجام می‌شود، تمامی افراد با توجه به نیازهایشان مورد حمایت‌های مددکاری، نقاهتگاه، تغذیه، هزینه‌تحصیلی و ... قرار می‌گیرند.
آیا حمایت‌های اقتصادی هم برای بیماران در نظر گرفته شده است؟
بله؛ هر بیماری با توجه به جدول موجود در مددکاری تحت حمایت‌های اقتصادی هم قرار خواهد گرفت، مثلا در مواردی که فرد مبتلا سرپرست خانوار باشد یا چنانچه بیمار دیگری هم در خانه داشته باشد تمامی این شرایط در نظر گرفته می‌شود و ما به‌طور کلی دو نوع حمایت از بیماران انجام می‌دهیم، بخشی از آن مربوط به هزینه‌های دارو و درمان است و بخشی دیگر به عنوان کمک‌های جانبی، که ممکن است بیمار درمانش تمام شود اما حمایت‌های جانبی از او همچنان ادامه داشته باشد.
آیا به صورت اختصاصی برای بیماران مبتلا در شهرستان‌ها هم برنامه درمانی دارید؟
بله؛ با وضعیت فعلی تهران و آلودگی‌ها و ترافیک‌‌اش بهتر است که بتوانیم کاری کنیم تا بیماران در شهر خودشان درمان شوند و هزینه‌های اضافی پرداخت نکنند. از طرفی در وقت و زمانشان هم صرفه‌جویی شده و به‌طور کلی شرایط درمانی‌شان راحت‌تر شود. گفتنی است تقریبا 90% بیمارستان‌های دولتی مراکز استان‌ها، بخش‌های بستری و شیمی‌درمانی‌های سرپایی را دارند. همچنین بیمارستان‌های دانشگاهی عموما مجهز به بخش رادیوتراپی هستند، اما تجهیزات یا پرسنل آنها تامین نیست. می‌توان گفت ما واسطه‌ای شده‌ایم بین خیرین تهران و نیازهای بیمارستان‌های شهرستان‌ها. در بخشی از هزینه‌ها مثل دارو، ایاب و ذهاب، مددکاری و اسکان موسسه وظیفه فعالیت و فراهم کردن امکانات را دارد اما در بخش تجهیزات خیرین هزینه‌ها را پرداخت می‌کنند. این طرح تازه شروع شده است و تمامی افراد می‌توانند در این زمینه با موسسه همکاری داشته باشند.
گاها افرادی که می‌خواهند در شهرستان‌ها کار خیری انجام دهند به صورت درست راهنمایی نمی‌شوند و به جای تجهیز بیمارستان‌های موجود، بیمارستان جدید تاسیس می‌کنند. هدف ما این است تا بیمارستان‌های موجود را تجهیز کنیم.
از درخت آرزوها برایمان بگویید؟
در بخش کتابخانه کودکان هم ما طرحی با عنوان درخت آرزوها داریم که بچه‌ها آرزوهای خود را روی آن نوشته و خیرین این آرزوها را برایشان برآورده می‌کنند که این طرح علاوه بر اینجا در بخش کودکان بیمارستان‌های: بهرامی، مفید و مرکز طبی کودکان هم انجام می‌شود و کودکان آرزوهای خودشان را روی آن آویزان می‌کنند و جالب است بدانید از بین این آرزوها می‌توان رشد فکری بچه‌ها را هم متوجه شد تا چند سال قبل نهایتا عروسک و ماشین و لباس آرزو می‌کردند اما حالا تبلت و لپ‌تاپ و وسایل الکترونیکی را به عنوان آرزویشان به درخت آویزان می‌کنند.
حرف این روزهای موسسه بهنام دهش‌پور با مردم چیست؟
ما هیچ‌وقت از مردم به صورت وجه نقد درخواست کمک نداشته‌ایم اما به لطف خداوند در تمام این سال‌ها مردم همیشه با ما همراه بودند از هر خیری هر زمان تقاضایی داشته‌ایم برایمان برآورده کردند. به نظرم مردم همگی خوب هستند فقط باید فرصتی برای ارائه خوبیشان پیدا کنند. تمامی خیرین علاوه بر کمک‌های نقدی که از طریق شماره حسابها انجام می‌شود می‌توانند از طریق طرح‌ها و برنامه‌های درآمدزا به خیریه کمک کنند. این طرح‌ها شامل: بازارچه‌های خیریه، نمایشگاه‌ها، برنامه‌های هنری و فرهنگی، تولید و فروش محصولات تبلیغاتی است.
