در توضیحات این تصویر آمده است که این کهکشان در پشت یک خوشه کهکشانی موسوم به MACSJ1206.2-0847 قرار گرفته است اما به خاطر استفاده از تکنیک لنز گرانشی ما قادر به رصد آن شده‌ایم.فاصله این کهکشان تا زمین بیش از 4.5 میلیارد سال نوری است.
یکی از ابزارهای طبیعی منجمان برای رصد کهکشان‌های دوردست استفاده از نور یک ستاره یا کهکشان نزدیک برای رصد اهداف دورتر است که به آن لنز گرانشی می‌گویند.
این پدیده، که به "همگرایی گرانشی" نیز معروف است، با آنچه که لنزها بر روی پرتوهای نور تولید می‌کنند، قابل مقایسه بوده و به عنوان نوعی ذره‌بین عمل کرده و بزرگی تصویر شیء اصلی را تغییر می‌دهد.
همگرایی گرانشی هنگامی روی می‌دهد که نور یک چشمه درخشان بسیار دور(مانند یک اختروش) در مسیرش تا رصدگر، از کنار جسم پرجرم دیگری(مانند یک خوشه کهکشانی) بگذرد و مسیرش خمیده شود. جسم میانی عدسی گرانشی نامیده می‌شود. این پدیده یکی از پیش‌بینی‌های نظریه نسبیت عام اینشتین است.
با اینکه این تکنیک بسیار کمک‌کننده است اما یافتن منابع نوری که بتوان از آنها به عنوان لنز گرانشی استفاده کرد کار ساده‌ای نیست و محققان همواره در تلاشند تا تعداد این منابع را افزایش داده و از آنها برای افزایش کیفیت رصدها استفاده کنند.
