محمدآقازاده روزنامه نگار اصلاح طلب نوشت: غروب راهی پارک نهج البلاغه شدم، پارک زیبا که مدت‌ها بود ندیده بودم. اما با فضای متفاوت روبرو شدم، پارک سوت و کور و بخاطر فضای تاریک فاز‌های جدیدش قدم زدن در آن خوفناک بود. قرار بود در رستورانش من و همسرم غذایی بخوریم، ولی رستوران تبدیل به ویرانه شده و نمای پارک را زشت کرده بود، تعجب کردم و باید از شهردار منطقه دو از دلایل اش را پرس و جویی بکنم
می‌دانستم منزل رضا نوراللهی همان نزدیکی است، می‌خواستم تماسی بگیرم و قراری بگذارم و در چهلم مرگ برادرش تسلیتی بگویم، تحمل داغ برادر آسان نیست، ولی او صبور است و همچنان دنبال مسایل اجتماعی، ولی فضای ملال زده پارک مانع این کار شد.
توئیتی از او خواندم که خرج دفاتر بزرگان اصلاحات را کسانی می‌پردازند که در سمت‌هایی که دارند خوش نام نیستند و این حاتم بخشی به طور غیر مستقیم از جیب مردم است و این بزرگان در حفظ سمت آن‌ها کم نمی‌گذارند، حال که قرار بر اصلاح اصلاحات است خوب است این بزرگان اگر واقعا بزرگ اند و حاصل حباب سازی تبلیغاتی نیستند در این مورد شفاف سازی کنند
بناچار پارک را ترک کردیم و در رستوران بام خانه هنرمندان شامی خوردیم، فضای زنده تری داشت، کاش نام این خانه را عوض می‌کردند، چرا هر بار که به این خانه می‌روم که کم هم نیست حتی یک هنرمند را هم نمی‌بینم و به اسم هنرمندان خانه یی ساخته شده است که هیچ ربطی به هنر ندارد.
تهران جز پارک هیچ مرکزی برای گذرات اوقات فراغت ندارد، کاش شهرداری که گویی تعطیل شده است فضای زنده تری برای آن‌ها ایجاد می‌کرد. ولی گویی تیم جدید شهرداری هر کاری می‌کند جز آنچه جز وظایف اش است. اگر مشکل کمبود برق است می‌توان از پانل‌های خورشیدی بهره برد تنها پارک‌ها غرق تاریکی نشوند و مردم نتوانند در تابستان گرم از فًضای آن استفاده کنند.
