محمدعلی اسماعیل‌زاده مدرس دانشگاه در برنامه تلویزیونی پرسشگر با موضوع «مدرسه زندگی»، اظهار کرد: بنده رئیس انجمن اولیا و مربیان مدرسه‌ای در روستای آهکلان هستم؛ بیشتر از یکسال است با خانواده.ام به این روستا رفته و چهار دانش‌آموز در چهار مقطع آموزشی دارم.
وی افزود: حدود 12 سال است که با همکاری گروه پژوهشی تفکر سیستمی در دانشگاه شریف، روی آموزش‌های مهارت محور در آموزش و پرورش کار می‌کنیم و به این نتیجه رسیدیم افرادی هستند که با تحصیلات عالیه و سطح اجتماعی خوب، خوشحال و شاد نیستند و ما به سمت هدفگذاری اصیل برای زندگی رفتیم.
اسماعیل‌زاده با اشاره به سند تحول بنیادین آمپزش و پرورش گفت: حیات طیبه هدف غایی آموزش و پرورش است؛ سوال این است که این آدم‌ها کجا حیات طیبه را تجربه کرده اند که بعدا ما انتظار پیاده سازی را داشته باشیم؟
وی اضافه کرد: محیط اول خانواده و بعد مدرسه است. آیا وضع مدارس طوری است که دانش‌آموزان از حضور در مدرسه کیف کنند؟ معلمان ما که با انگیزه آمده‌اند، حس طیب بودن فضای مدرسه را دارند؟ آیا فضای فیزیکی مدرسه لذت‌بخش است و دانش‌آموز دوست دارد بیشتر در مدرسه بماند؟
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه فراهم کردن فضای مناسب، شور و اشتیاق یادگیری را بالا می‌برد، گفت: باید از جامعه پرسید چقدر آموزش و پرورش برایش مهم است و دولت چقدر از بودجه‌اش را به آموزش و پرورش تخصیص می‌دهد؟ سال به سال این بودجه کاهش می یابد و سهم آموزش و پرورش از کل بودجه حدود 10 درصد است و بالغ بر 99 درصد آن صرف حقوق می‌شود.
اسماعیل زاده تأکید کرد: دولت و مجلس به هر علتی فعلاً اولویت شان آموزش و پرورش نبوده است. اما سهمی که مردم اختصاص می‌دهند چقدر است؟ لطفا هر سال اعلام نکنید مردم به مدارس پول ندهند. به مردم بگویید کمک کنند، زیرا دولت بیش از این در توانش نیست، بلکه باید کمک کنند تا وضع مدرسه بهتر شود.
