به گزارش ايسنا، پژوهشهاي حيواني در گذشته نشان داد که پشتيباني مادرانه در رشد هيپوکامپ، توليد سلولهاي مغزي و توانايي مقابله با فشارها تاثير مثبتي بر موشهاي جوان دارد.
از طرف دیگر، مطالعات در مورد کودک انسان، ارتباطی میان تجربه‌های اوان کودکی و حجم آمیگدالا که به تنظیم پردازش و ثبت واکنش‌های احساسی کمک می‌کند، یافت. مطالعات پر شماری نیز نشان داد کودکانی که در یک محیط محبت آمیز پرورش می‌یابند، در مقایسه با دوستانشان که در محیطی عاری از محبت زندگی می‌کنند، از نظر آموزشی و احساسی عموما عملکرد بهتری دارند.
تصویربرداری‌های مغزی اکنون فاش کرد که عشق مادر حجم فیزیکی هیپوکامپ فرزند را تغییر می‌دهد. در این مطالعه، حجم هیپوکامپ کودکان مادران محبت ورز، در مقایسه با کودکانی که مادران آنها کمتر محبت می‌کردند، ۱۰ درصد بزرگتر بود. پ‍ژوهش‌ها نشان می‌دهد که میان هیپوکامپ بزرگتر و حافظه بهتر پیوندی وجود دارد.
دکتر «جان لوبی»، پژوهشگر اصلی این مطالعه و روانپزشک دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوییس میسوری گفت: ما اکنون می‌توانیم با اطمینان بگوییم که محیط روانی - اجتماعی تاثیر ملموسی بر چگونگی رشد مغز انسان دارد. این یافته توان حرکتی تازه‌ای به این نظریه می‌دهد که می‌گوید پرورش محبت ورزانه کودکان در دوران ابتدایی زندگی آنها تاثیری مثبت بر رشدشان دارد.
