امام صادق عليه السلام : زنهار از مصاحبت با احمقِ دروغگو؛ زيرا چنين كسى
سود تو را مى خواهد، اما به تو زیان مى رساند،
دور را به تو نزدیک و نزدیک را از تو دور نشان مى دهد،
اگر او به تو امانتى سپارد، خوارت مى گرداند،
اگر سخنى به تو بگوید، دروغ مى گوید،
و اگر تو به او سخنى بگویى، سخنت را دروغ مى شمارد،
حکایت تو و او همچون سرابى است که آدم تشنه، آن را آب پندارد، اما وقتى نزدیک آن رَوَد چیزى نمى یابد.
الإمامُ الصّادقُ علیه السلام: إیّاکَ و صُحبَةَ الأحمَقِ الکَذّابِ؛ فإنّهُ یُرِیدُ نَفعَکَ فَیَضُرُّکَ، و یُقَرِّبُ مِنکَ البَعیدَ، و یُبَعِّدُ منکَ القَریبَ، إن اِئتَمَنتَهُ خانَکَ، و إنِ اِئتَمَنَکَ أهانَکَ، و إن حَدَّثَکَ کَذَبَکَ، و إن حَدَّثتَهُ کَذَّبَکَ، و أنتَ مِنهُ بِمَنزِلَةِ السَّرابِ الذی یَحسَبُهُ الظَّمآنُ ماءً حتّى إذا جاءَهُ لَم یَجِدْهُ شَیئا.
بحار الأنوار : ۷۴/۱۹۳/۱۳
