به گزارش افکارنیوز، یکی از محورهای اصلی برنامه های توسعه ای پنج ساله کشور، تعیین اهدافی برای رسیدن به سطح مطلوب تورم و ثبات اقتصادی است.
در این زمینه سیاست های پولی در قالب دستیابی به اهداف هر برنامه در دولت های وقت پیاده سازی شده تا در پایان برنامه، سطح ثبات قیمتها، میزان رشد اقتصادی و سطح اشتغال به اهداف از پیش تعیین شده در برنامه پنج ساله برسد.
با رسم نمودار واقعی نرخ تورم در طی سالهای اجرای برنامه اول تا پایان برنامه چهارم توسعه، مشاهده می شود که عملکرد سیاست گذاری های پولی کشور با اهداف برنامه های توسعه ای فاصله زیادی دارد.
امیر حسین مزینی، عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس در این باره گفت: بررسی انطباق عملکرد سیاست های پولی و اهداف برنامه ها نشان می دهد که چه میزان اختلاف بین نرخ تورم هدف گذاری شده و نرخ تورم تحقق یافته وجود دارد و تنها توفیق ما مربوط به برنامه سوم توسعه است.
این کارشناس اقتصاد تصریح کرد: در اقتصاد کشور دو ویژگی عمده وجود دارد، یکی اتکای بسیار زیاد دولت به درآمد های نفتی است و دوم بزرگ شدن اندازه دولت است که از این دو ویژگی می توانیم به این نکته برسیم که سهم غالب تعیین کننده در نقدینگی کشور، تغییرات پایه پول است و این پایه پول به دلیل عدم استقلال بانک مرکزی همواره به علت افزایش خرید ارز نفتی دولت و استقراض از بانک مرکزی باعث رشد نقدینگی شده است.
