نمایشگاه خودرو تهران در سال‌های ابتدایی دهه 80، از جمله مهم‌ترین و مهیج‌ترین رویدادهای تقویم نمایشگاهی کشور به شمار می‌رفت و هر ساله هزاران نفر از علاقه‌مندان به دنیای خودرو را به سمت خود می‌کشاند.
اما نمایشگاه خودرو به دلیل آنچه که از آن تحت عنوان ترافیک سنگین و نبودن محلی مناسب برای جایگزینی نمایشگاه عنوان می‌شد، از سال 1383 به بعد دیگر برگزار نشد. با کنار گذاشتن نمایشگاه تهران، دولت تصمیم گرفت به جای یک نمایشگاه بزرگ در تهران، به برگزاری چند نمایشگاه کوچک در استان‌های مختلف روی آورد. بعد از این تصمیمات بود که به تدریج نام نمایشگاه‌هایی مانند شیراز، مشهد و اصفهان روی زبان‌ها افتاد. حال 12 سال از آن زمان می‌گذرد و شهر آفتاب، محل گردهمایی کمپانی‌های بزرگ داخلی و خارجی در پایتخت شده است.
نمایشگاه خودرو یک روز بعد از اتمام چهارمین همایش صنعت خودرو ایران آغاز به کار کرد. در طی این مدت چهار روز، همه فضای خودرویی و صنعتی کشور چشم انتظار خبرهای جدید بودند، اما عملا هیچ اتفاقی نیفتاد. اگرچه رییس هیات عامل ایدرو از ثبت چند قرارداد خودرویی سخن گفت، اما اعلام هیچ‌یک از قراردادها، خبر تازه‌ای نبود. منصور معظمی در همایش خودرو از قرارداد ایران خودرو با پژو، سایپا با سیتروئن، ایدرو و رنو، قرارداد پروژه گیربکس اتوماتیک، تفاهم‌نامه با فولکس واگن، قرارداد هیوندای با یکی از خودروسازان داخلی و تفاهم بنز با یکی از خودروسازان سخن گفت.
این موضوع باعث شد که برخی لب به شکوه گشایند و پس از اتمام همایش، بگویند مدیران صنایع خودروسازی اروپا و آسیا که به منظور شرکت در چهارمین همایش بین‌المللی خودرو به تهران سفر کرده بودند، با پایان این همایش چمدان‌های خود را بستند؛ آمدند و عکس گرفتند و رفتند؛ نه قراردادی و نه تفاهم‌نامه‌ای.
در رابطه با نمایشگاه بین‌المللی خودرو نیز این انتقادها مطرح است. به نظر می‌رسید پس از 12 سال با نظم و انسجام خاصی برگزار شود. اما اتفاقاتی که در اولین روز نمایشگاه مشاهده شد، از بی‌نظمی کامل حکایت داشت.
اولین نکته بارز در نمایشگاه، عدم حضور مقامات ارشد دولت بود. این نمایشگاه قرار بود با حضور وزیر صنعت، معدن و تجارت افتتاح شود، اما محمدرضا نعمت‌زاده یک روز قبل از آن برای شرکت در سومین نمایشگاه اختصاصی جمهوری اسلامی ایران در بغداد، به عراق رفت. در این سفر هم از اولین خودرو ایرانی دنده اتومات به نام ساینا رونمایی شد.
بر همین اساس، نمایشگاه با حضور رییس‌سازمان توسعه تجارت و با تاخیر کار خود را شروع کرد؛ آن هم در شرایطی که هنوز غرفه‌ها آماده نبوده و مشغول به آماده کردن غرفه‌های خود بودند. این موضوع در برخی غرفه‌ها به طور ملموس به چشم می‌آمد. از جمله این‌که رنگ کردن غرفه‌ها، باعث شده بود بوی نامطبوعی در فضای سالن بپیچد.
این در حالی است که این موضوع به هیچ‌وجه در نمایشگاه‌های بین‌المللی دنیا مشاهده نمی‌شود و تا پیش از آماده شدن غرفه‌ها، نمایشگاه افتتاح نمی‌شود. همچنین از قبل تمرین افتتاحیه صورت می‌گیرد تا در هنگام گشایش نمایشگاه، مشکلی پیش نیاید.
از سوی دیگر، بی‌برنامه‌گی و رونمایی بدون برنامه خودروها، کاملا به چشم می‌آمد. این موضوع رسانه‌ها را سردرگم کرده بود. هیچ‌یک از نمایندگان رسانه‌ها نمی‌دانستند چه خودرویی در چه ساعت و زمانی رونمایی می‌شود؛ این در شرایطی است که تقریبا اکثر غرفه‌ها یک خودرو را برای رونمایی گذاشته بودند. برخی از کمپانی‌ها نیز بدون هیچ‌گونه اطلاعی، از خودروهای خود رونمایی می‌کردند.
اما در دنیا، قبل از برگزاری نمایشگاه‌های خودرو، بسیاری کمپانی‌ها درباره خودروهایی که رونمایی خواهند کرد و اطلاعات آنها گزارش می‌دهند.
نکته دیگر این‌که در این نمایشگاه برخی کمپانی‌ها به صورت مستقل و در قالب نمایندگی خود به این نمایشگاه آمده بودند، اما برخی نیز بدون این‌که نمایندگی شرکت مادر را داشته باشند، غرفه‌ای با محصولات آن برند راه‌اندازی کردند. برای مثال، یک BMW را برای رونمایی گذاشته بودند.
با این وجود، پژو ۲۰۰۸ نیوفیس، کامیونت فوسو، کلئوس، سیتروئن C4، ب‌ام‌و سری2 اکتیو تورر، چری تیگو 7، تویوتا C-HR، لکسوس GS و نسل چهارم لکسوس RX خودروهایی بودند که در روز اول نمایشگاه رونمایی شدند.
در این شرایط، از مدیریت برگزاری نمایشگاه و غرفه‌ها انتظار می‌رود در هنگام برگزاری نمایشگاه از پیش برنامه‌ریزی داشته باشند؛ این موضوع با توجه به حضور کمپانی‌های بزرگ خارجی در نمایشگاه بازخودروهای مناسبی در سطح بین‌المللی نخواهد داشت. از دولت نیز انتظار می‌رود که نظارت بیشتری روی برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی داشته باشد.
