لزوم افزایش رقابت پذیری در صنعت پتروشیمی

علی آقامحمدی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در دوازدهمین جشنواره ملی تولید کنندگان و مدیران جوان و دهمین دوره معرفی چهره‌های ماندگار صنعت گفت: در اقتصاد ایران همواره دو مفهوم رقابت و همکاری مشترک در حالی که با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند که هر یک از این دو مفهوم همواره به نام رقابت به دنبال خارج کردن دیگری از صحنه تولید است.

وی افزود: لزوم همکاری مشترک برای بهبود کیفیت و انجام کار‌ها در شرایط امروزی ضروری است و این در حالی است که با وجود تشکل‌ها و انجمن‌های مختلف، اما اشخاص باتجربه حاضر به ارائه دانش و یا تجربه خود برای اشتراک گذاری میان تشکل‌ها نیستند.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام از ورود صنعت به نسل چهارم و هوشمند سازی کسب و کار‌های جدید سخن گفت و افزود: عقب‌ماندگی‌های صنعت در ایران در حالی خودنمایی می‌کند که هم اکنون در صنعت پتروشیمی به عنوان اصلی‌ترین مزیت صادراتی کشور متاسفانه در بازار‌های جهانی چندان نتوانسته ارزش افزوده قابل اتکایی رادر مقایسه با کشور‌های پیشرو در این صنعت فراهم کند.

آقامحمدی افزود: ارزش افزوده این صنعت هم اکنون ۱۰ برابر کمتر از ارزش افزوده آن در آلمان و حدود نیمی از این رقم در کره جنوبی رقم خورده است.

وی با تاکید بر لزوم تکمیل زنجیره‌های صنعت، افزود: در حالی که امروزه تفکیک وزارتخانه‌های صنعت و تجارت دوباره زمزمه می‌شود که در زمان ادغام آن‌ها به زنجیره‌ها توجه نشد.

به گفته وی در فرایند تولید نمی‌توان مواردی همچون حمل و نقل، تامین مالی، بازاریابی و برند سازی را نادیده گرفت و باید یک بار دیگر به ضعف‌های زنجیره‌ها بازگشت؛ بنابراین تحریم‌ها فرصت خوبی برای بازیابی و حذف حلقه‌های زائد به منظور بومی‌سازی فناوری و بهبود مستمر در فرایندهاست.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه فناوری در کشور‌های پیشرفته می‌توانند حتی در حکمرانی‌ها نیز اعمال مدیریت کنند، عنوان کرد: با وجود معاونت فناوری ریاست جمهوری، اما شاهد هستیم به یک باره به سراغ نانوفناوری می‌روند و در بسیاری زمینه‌ها دارای ضعف اساسی است.

آقامحمدی به ضعف صنعت خودروسازی در ایران اشاره کرد و افزود: چنانچه این صنعت در سطوح پایین همچنان نگه داشته شود با باز شدن دروازه‌های واردات به روی هر کشور خارجی همچنان بر عقب ماندگی صنعت خودروسازی داخلی خواهد افزود.

وی تصریح کرد: با وجود سهم مناسب صنعت ساخت ایران در بازار‌های جهانی، اما همچنان از ظرفیت‌های موجود به طور کامل استفاده نمی‌شود.