به گزارش افکارنیوز به نقل از فارس، پایگاه گرین پیس سازمان حمایت از محیط زیست در مقالهای به هزینههای سرسامآور نظامی در کشورهای توسعه یافته اشاره و تأکید کرد این هزینههای نظامی در جهت منافع انسانها صرف نمیشود و به حفظ صلح کمکی نمیکند. بزرگترین تاجران تسلیحات نظامی، کشورهایی هستند که هسته اصلی شورای امنیت را تشکیل میدهند.
* هزینههای سرسامآور نظامی در سال گذشته
اگر ۱۷۳۸ میلیارد دلار داشتید، چه کار می‌کردید؟ اگر به شما می‌گفتند که باید این پول را صرف امنیت مردم کنید، در چه چیزی سرمایه‌گذاری می‌کردید؟ بر اساس برآورد‌های «سازمان مطالعات صلح جهانی استکهلم»(SIPRI)، در سال گذشته ۱۷۳۸ میلیارد دلار صرف هزینههای نظامی در سطح جهان شده است.
* هزینههای هنگفت نظامی موجب بهبود شرایط مردم نمیشود
ارتش از معدود حوزه‌هایی است که از سوی دولت با کسری بودجه مواجه نمیشود. حال باید این سوال را پرسید: آیا با تصویب این بودجه‌ها، جهان ما به مکان امن‌تری تبدیل میشود؟ سالانه ۶/۷ میلیون کودک زیر پنج سال اغلب در کشورهای در حال توسعه جان خود را از دست می دهند. والدین این کودکان چگونه می‌توانند در این قدرت رعب‌آور نظامی به دنبال تسلای خاطر باشند؟ ۹۲۵ میلیون نفر از مردم جهان غذای کافی برای خوردن ندارند که از این میان ۹۸ درصد در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند. در چنین جهانی آیا تسلیحات نظامی برای ما آسایش خاطر و صلح به ارمغان می‌آورند؟ میلیون‌ها نفر در جهان به
سبب تغییرات جوی همچون قحطی، فرسایش ساحلی، سیل‌های کرانه‌ای و اختلال در کشاورزی، بی‌خانمان می‌شوند. آیا ارتش خانه‌های جدیدی در اختیار این افراد می‌گذارد؟
امنیت «واقعی» چیست؟
شاید «جنگ‌طلب‌ها» و حساب‌دارانشان بگویند که این هزینه برای حفظ امنیت ملی و جهانی، هزینه‌ای قابل قبول است؛ اما منظور آنها از امنیت چیست؟ امنیت واقعی به چه معناست؟
* تعریف برنامه توسعه سازمان ملل از «امنیت»
در اعلامیه سال ۱۹۹۴ «برنامه توسعه» سازمان ملل آمده است: «تعریف امنیت انسانی همان کودکی بود که نمرد؛ بیماری‌ای بود که به دیگران سرایت نکرد؛ شغلی بود که از کسی سلب نشد؛ همان تنش قومی بود که منجر به خشونت نشد؛ اختلافی بود که سرکوب نشد. امنیت انسانی با اسلحه تأمین نمیشود؛ بلکه با ارزش گذاردن بر جان و شأن انسانها به دست می‌آید.» به نظر من این یعنی تعریفی کامل از امنیت.
* هدف سازمان «صلح سبز»
ما در سازمان محیط‌زیست «صلح سبز» همواره برای رسیدن بشر به امنیت واقعی تلاش کرده‌ایم. اصلی‌ترین هدف سازمان ما نیز تحقق همین امنیت واقعی است. ما معتقدیم به جای این که هزینه‌هایی کلان(و شاید بدتر از آن، نبوغ انسانی) را صرف تسلیحات جنگی کنیم، باید منابع مالی و فکری خود را وقف تحقق امنیت واقعی نماییم.
اتلاف هزینه‌هایی سرسامآور به اسم آزادی
ما باید با خطرات بی‌سابقه‌ای مقابله کنیم که منابع حیاتی همچون غذا، آب، انرژی و زمین را تهدید می‌کند. این خطرات هم‌اکنون هم موجب درگیری، جنگ و رنج در جهان می‌شوند. مبالغ هنگفتی در جهان به اسم امنیت دور ریخته میشود، در حالی که کشورهای بسیار کمی اولویت‌های درست و به‌جا دارند.
* بزرگترین تاجران تسلیحات نظامی، اعضای دائم شورای «امنیت» هستند
اما بگذارید به آن کشورهایی بپردازیم که بیش‌ترین هزینه را صرف تسلیحات جنگی می‌کنند. بگذارید به آن‌هایی بپردازیم که مسئول حفظ صلح در سطح جهان هستند. بیایید بنگریم به پنج عضو دائم شورای امنیت: چین، فرانسه، آمریکا، انگلیس و روسیه. نتایج گزارش «سازمان مطالعات صلح جهانی استکهلم» هیچ جای شگفتی ندارد: این کشورها از بزرگترین تاجران تسلیحات نظامی هستند.
شورای «امنیت؟»
۵ خریدار اول تسلیحات نظامی همین ۵ کشور هستند. آمریکا با صرف تقریباً نیمی هزینههای نظامی در کل جهان، در رأس این فهرست قرار دارد. ۴ کشور دیگر به میزان قابل توجهی عقب مانده‌اند؛ اما اگر همه آنها را با هم در نظر بگیریم این ۵ کشور «انجمن تریلیون دلاری‌های نظامی» را تشکیل میدهند.
* در جهان به ازای هر نفر دو گلوله وجود دارد
می‌توان از همان دید کلیشه‌ای فیلم‌های جنگی به این وضعیت نگاه کرد: بالأخره جایی در این دنیا، گلوله‌ای وجود دارد که نام تو را روی آن نوشته‌اند. راستش را بخواهید، بر اساس گزارش «آکسفام»[«کمیته رهایی از گرسنگی آکسفورد»] به ازای هر نفر دو گلوله یا حتی بیش‌تر وجود دارد. همین امسال، به ازای هر فرد در جهان دو گلوله دارد تولید میشود.
هزینههای بسیار زیادی صرف آمادگی برای جنگ میشود، اما برای پیش‌گیری از آن چقدر هزینه میشود؟ چه میزان صرف کاهش خطر تغییرات جوی میشود؟ این میزان قابل مقایسه با هزینههای نظامی و به هیچ وجه کافی نیست.
* وعده تخصیص بودجه به کشورهای در حال توسعه جهت تطبیق با تغییرات جوی
در «کنفرانس جهانی محیط زیست» سال ۲۰۰۹ در «کپنهاگ» سران کشورهای توسعه‌یافته قول دادند در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ مبلغ ۳۰ میلیارد دلار را به کشورهای در حال توسعه بدهند تا جهت تطبیق با تغییرات جوی و تلاش برای کاهش این تغییرات هزینه شود.
* بودجه تخصیص داده شده به کشورهای در حال توسعه، معادل یک درصد از بودجه نظامی اعضای شورای امنیت است
آنها وعده داده‌اند این مبلغ تا سال ۲۰۲۰ به سالانه ۱۰۰ ملیارد دلار افزایش یابد؛ این مبلغ در نگاه اول زیاد به نظر می‌رسد؛ اما با مقایسه‌ای ساده می‌بینیم ۱۰ میلیارد دلار در سال تنها معادل ۱ درصد از بودجه نظامی پنج عضو دائمی شورای امنیت و ۱۰۰ میلیارد دلار تنها معادل ۱۰ درصد آن است.
آمریکا می‌تواند خود به تنهایی از عهده این پیمان ۱۰۰ میلیارد دلاری برآید و همچنان با اختلاف ۵۰۰ میلیارد دلار از چین نزدیک‌ترین رقیب خود، در هزینههای نظامی جلوتر باشد.
مشکلات ناشی از تغییرات جوی، خطر بروز جنگ و درگیری را افزایش می‌دهد و امنیت واقعی را با تهدیدات بی‌سابقه‌ای مواجه می‌کند. برای تأمین امنیت واقعی باید با خطرات محیط زیستی مقابله و برای حفاظت از محیط زیست سرمایه‌گذاری کرد.
میلیون‌ها فرصت شغلی
سرمایه‌گذاری در محافظت از اقیانوس‌ها را در نظر بگیرید. دانشمندان برآورد می‌کنند که حفاظت از ۲۰ تا ۳۰ درصد اقیانوس‌های جهان سالانه بین ۵ تا ۱۹ میلیارد دلار هزینه در بر دارد. در عوض، میلیون‌ها فرصت شغلی ایجاد میشود، درآمد حاصل از ماهی‌گیری به میزان ثابت سالیانه ۷۰ تا ۸۰ میلیارد دلار افزایش می‌یابد، و خدمات اکو سیستمی دیگر نیز به ارزش ناخالص ۵/۴ تا ۷/۶ تریلیون دلار انجام میشود.
نجات دادن جنگل‌ها چطور؟ اقتصاد جهانی سالانه بین ۲ تا ۵ تریلیون به دلیل جنگل‌زدایی از ضرر می‌کند. برای کاهش ۵۰ درصدی در جنگل زدایی، تنها ۱۵ میلیارد دلار در سال هزینه نیاز است.
هزینه، خلاقیت و نبوغ فوقالعادهای در جهان خرج آمادهسازی برای جنگ و درگیری بین کشورها میشود؛ تصور کنید اگر همین میزان انرژی، خلاقیت و نبوغ در راه صلح سبز به کار گرفته شود به چه اهدافی میتوانیم دست پیدا کنیم.
