در گزارش نشریه فارن پالیسی آمده است: اصلا تصادفی نیست در روزهایی که برت کاوانو با وجود پرونده هایی در زمینه آزار جنسی به عنوان قاضی دیوان عالی آمریکا انتخاب شد، جایزه صلح نوبل به دو مبارز علیه آزار جنسی تقدیم شود.
زمان اعلام برندگان جایزه صلح در شرایط حساسی در آمریکا رخ داد که اتهامات سنگینی علیه کاوانو مطرح بود، همچنین این روزها شاهد فراگیر شدن جنبش (me too) «منم همین طور» در جهان هستیم که در اکثر قاره ها طرفداران زیادی پیدا کرده است.
جنبش«منم همین طور» طی ماه های اخیر طرفداران بسیاری در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی پیدا کرده است. این جنبش در واقع برای محکومیت آزارهای جنسی تشکیل شده است، زمان تشکیل آن نیز پس از افشای رسوایی جنسی «هاروی وینشتین» تهیه کننده فیلم های هالیوودی بود، تهیه کننده ای که متهم به ارتباط نامشروع با ده‌ها زن شده بود.
این در حالی است که «برت رایس اندرسون» رئیس کمیته نروژی اهدا کننده جایزه نوبل، در یک کنفرانس خبری در اسلو ارتباط میان جنبش منم همینطور و جایزه امسال را رد کرد.
وی البته نتوانست ارتباط نزدیک میان این جنبش و دو برنده امسال جایزه صلح نوبل را نفی کند. نادیه مراد یکی از برندگان جایزه نوبل امسال از بانوان ایزیدی عراقی است که سه ماه در اسارت نیروهای داعش بود و نیروهای این گروه تروریستی پس از به قتل رساندن مادرش، وی را مورد تجاوز قرار دادند.
دنیس ماکویگی نیز از شهروندان شرق کنگو است که در پی حمله افراد مسلح به شهر و تجاوز آنها به زنان کنگویی آنها را تحت درمان قرار داده بود.
نشریه فارن پالیسی در ادامه تاکید می کند: جایزه صلح نوبل اگر با تحولات زمانه همراه نباشد هیچ ارزشی ندارد، نکته ای که مورد اجماع همگان است این مسئله است که جایزه صلح نوبل در دهه‌های اخیر ارزش خود را از دست داده و کاملا براساس مسائل سیاسی اعطا می شود. در واقع طی دهه های اخیر کمیته اهدا کننده جایزه صلح نوبل تلاش کرده از طریق اهدای آن پیام‌های سیاسی خاص و معینی را به جامعه بین المللی برساند، این در حالی است که جایزه نوبل از سوی آلفرد نوبل برای اهدا به کسانی طراحی شد که موجبات دوستی و نزدیکی میان ملت ها را فراهم کرده باشند.
«ران کاربس» پژوهشگر دانشگاه مینه سوتا آمریکا در این باره می گوید: هدف اصلی ارائه جایزه صلح نوبل، تکریم از کسانی است که برای صلح و حقوق بشر به طور واقعی جنگیده اند، این در حالی است که در سال‌های اخیر جایزه صلح نوبل به اتحادیه اروپا ارائه شده تا از زیر فشارهایی که با آن روبرو بود، خارج شود. یا اینکه در یک بار این جایزه به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اعطا شد تا از تلاش های این آژانس حمایت صورت گیرد.
به نوشته نشریه فارن پالیسی یکی از نمونه های واضح سیاسی کاری در ارائه جایزه صلح نوبل، در سال 2009 رخ داد که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا تنها 39 هفته پس از آغاز دروان ریاست جمهوری اش این جایزه را بدست آورد.
در آن زمان اکثر تحلیلگران اعتقاد داشتند این جایزه به این دلیل به اوباما اعطا شد که وی پس از پایان دوران ریاست جمهوری جرج بوش قدرت را به دست گرفت و وعده هایی را در زمینه بهبود شرایط و سیاست های آمریکا ارائه کرد.
بعدها تحولات بین المللی نشان داد که اوباما آن گونه که کمیته صلح نوبل امید داشت، هرگز به مرد صلح تبدیل نشد. تا جایی که «گیر لوندستاد» دبیرکل کمیته جهانی جایزه نوبل تاکید کرد: بسیاری از همراهان و دوستان اوباما حتی اعطای جایزه صلح نوبل را به وی اشتباه دانستند و این مسئله نشان می دهد ما در نحوه ارائه جایزه نوبل بازنگری کنیم.
در ادامه این گزارش به افشای اتهامات جنسی و تجاوز یک عکاس فرانسوی که دارای روابطی با اعضای کمیته ادبیات نوبل بوده اشاره شده و آمده است : شاید این مسئله یکی از دلایل اعطای جایزه صلح نوبل به مبارزان با تجاوز جنسی بوده است.
