آیت‌الله سیدمحمد ضیاءآبادی در سال ۱۳۴۷هجری قمری برابر با ۱۳۰۷ هجری شمسی در قریه ضیاءآباد واقع در ۴۵ کیلومتری شهرستان قزوین و در خانواده‌ای روحانی دیده به جهان گشودند.
ایشان از چهره‌های ارزشمند و مفسران بزرگ شیعه، و از علمای برجسته و خطبای نامدار و دانشمند عصر حاضر بودند . پدرشان سید محمود ضیاءآبادی از روحانیان متقی، مورد اعتماد، محل پناه مردم و خوشنام بودند که در کنار تبلیغ، اقامه نماز و مطالعه روزانه کتب مذهبی، مخارج خانواده نه نفری خود را با کشاورزی تامین می‌کردند. سحرها قبل از اذان صبح مشغول شب زنده داری و بعد از اقامه فریضه اذان صبح با آهنگ خوش، قرآن تلاوت می‌کردند. مادر ارجمندشان هم از زنان پارسا و آشنا به مسایل اسلامی بودند.
آیت الله سید محمد ضیاءآبادی بعد از مدتی اقامت در حوزه قزوین و بهره بردن از اساتیدی چون آقا شیخ یحیی مفیدی، آقا میرزا عبدالرحیم سامت قزوینی و میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی، در سال ۱۳۲۸هـ ش راهی حوزه علمیه قم شده و به مدت ۱۲ سال از محضر اساتید این شهر چون آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی، امام خمینی (ره) ، علامه سید محمد حسین طباطبایی، آیت‌الله شیخ عبدالجواد سدهی اصفهانی، آیت‌الله سید محمدباقر سلطانی طباطبایی استفاده کردند.
طبق گفته خودشان: «در دوران اقامتم در قم فقط در درس خارج حضرت امام و آیت‌الله بروجردی شرکت کردم و تمام این درسها و نیز کفایه و اسفار ملاصدار را با حضرت آیت‌الله شیخ محمد محمدی گیلانی و مرحوم شیخ حسن لاهوتی بحث می‌کردم. بعد از فوت آیت‌الله بروجردی احساس کردم اقامت من در قم ضروری نیست، لذا به تهران مهاجرت کردم. آشنایی‌ام با دوستان شمالی که اغلب اهل وعظ وخطابه و به اصطلاح منبری بودند، مرا به منبری شدن علاقمند کرد و تشخیص دادم که زمینه کار در تهران مساعدتر است، لذا به تهران آمدم و ضمن تدریس در مدرسه آقای مجتهدی تهرانی، به کار وعظ و تبلیغ پرداختیم. بعد از مدتی چون علاقمند به مطالعه بودم، تشخیص دادم که منابر خودم را هدفمند کنم تا وقت بیشتری برای مطالعه داشته باشم که الحمدلله توفیقاتی نیز در این باره داشته‌ام.»
معظم له در طول بیش از ۴۰ سال اقامت در تهران منشاء خدمات علمی و فرهنگی و عمرانی زیادی شدند که غیر از تدریس ، شامل جلسات طولانی تفسیر قرآن و زیارت جامعه و عاشورا در مسجد علی بن موسی الرضا علیه‌السّلام در حوالی خیابان ایران هم بود. بعد از مدتها نوارهای شرح دعای زیارت جامعه پیاده شده و به صفیر هدایت (تفسیر قرآن) و صفیر ولایت (تفسیر و شرح دعا) نام گذاری شدند. جزوات تفسیر سوره‌های حمد، بقره، آل عمران، نساء، مائده، انعام، اعراف، انفال، توبه، یونس، هود، یوسف، یاسین، قیامت و جزء آخر قرآن هم در ۲۵ هزار نسخه توسط بنیاد خیریه الزهرا چاپ و منتشر شده است.
به عنوان مثال یکی از سخنرانیهای عمیق ایشان تحت عنوان «لقاءالله» در جلد اول گفتار وعاظ و دانشمندان شهیر آمده است که حاوی مطالب بسیار عمیقی است؛ و با استفاده از آیات قرآن کریم و روایات و اخبار اهلبیت علیه‌السّلام و با دلایل منطقی و عقلی مراحل سیر ملکوتی انسان از خاک تا افلاک را تشریح کرده اند. ایشان تالیفات بسیاری هم در حوزه قرآن و اخلاق و تفسیر داشته اند .
ارتحال این عالم جلیل القدر را به محضر حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه)، رهبر معظم انقلاب، مراجع عظام تقلید، حوزه علمیه تهران، شاگردان، ارادتمندان و بیت ایشان تسلیت عرض میکنیم ... تهران بار دیگر یکی از اولیاء الهی خود را از دست داد ولی علما انوار خاموش نشدنی ای هستند که هرگز نخواهند مرد و تازه بعد از رفتنشان است که دنیا متوجه میشود چه صدمه ای دیده و چه نعمتی را از دست داده است که إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْءٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ...
ایشان در ۲۰ بهمن ۱۳۹۹ش پس از تحمل یک دوره بیماری کرونا در تهران درگذشتند. روحشان شاد و یادشان گرامی باد.
صفورا ترقی
