قرآن سوزی های تابستان امسال در کشور‌های اسکاندیناوی یک ناهنجاری نبود، بلکه بخشی از یک روند نگران‌کننده است و غرب شاهد افزایش شدید اسلام‌هراسی و نفرت‌پراکنی علیه مسلمانان است که از سوی عوامل سیاسی راست افراطی در سرتاسر جهان تقویت و حمایت مالی می‌شود.
مسلمانان به طور فزاینده‌ای به دلیل مسلمان بودن در اروپا، آمریکا و فراتر از آن هدف آزار و اذیت و تبعیض قرار می‌گیرند.
یکی از کارکنان شورای روابط آمریکایی-اسلامی (CAIR) در این باره می‌گوید: من از نزدیک می‌دانم که چگونه چنین حوادث نفرت‌انگیزی می‌تواند جوامع را ویران کند و به انسجام و اعتماد ملی آسیب برساند.
قطعنامه شورای حقوق بشر و عدم حمایت غرب
در ماه جولای گذشته، مدت کوتاهی پس از هتک حرمت قرآن کریم در سوئد که منجر به اعتراض در سراسر جهان اسلام شد، شورای حقوق بشر سازمان ملل (HRC) قطعنامه‌ای را در زمینه تلاش برای رسیدگی به این موضوع ارائه کرد.
این قطعنامه از کشور‌ها می‌خواهد اقداماتی را برای «جلوگیری و پیگرد اعمال و حمایت از نفرت مذهبی که تحریک به تبعیض، خصومت یا خشونت است» انجام دهند.
این پیشنهاد در نهایت با ۲۸ رای موافق به تصویب رسید، اما با این حال، به جای نشان دادن همبستگی با جامعه جهانی مسلمانان، برخی از کشور‌ها مانند آمریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه با این پیشنهاد مخالفت کردند و محتوای آن را با مواضع ادعایی خود درباره آزادی بیان در تعارض تلقی کردند.
موضوع بدتر اینکه بیشتر پوشش رسانه‌های بین‌المللی از این قطعنامه مهم، به جای تأثیر واقعی اسلام‌هراسی بر رفاه و امنیت روزمره مسلمانان و آنچه که می‌توان انجام داد، بر بحث به‌اصطلاح «آزادی بیان» متمرکز بود.
نادیده گرفتن تبعیض علیه مسلمانان به بهانه آزادی بیان
مسلمانان در اروپا و آمریکا به دلیل هویت مذهبی خود احساس می‌کنند هدفی در پشت اقدامات علیه آن‌ها وجود دارد، مقامات منتخب نهاد‌های اسلامی مسئولیت دارند که برای مقابله با این روند اقدام کنند؛ در حالی که عوامل راست افراطی به مساجد حمله می‌کنند و مقدسات مسلمانان را برای تحریک و ارعاب شهروندان تحت پوشش استفاده از حقوق «آزادی بیان» هتک حرمت می‌کنند، دولت‌ها نمی‌توانند دستبسته بنشینند.
دولت‌های آمریکا، انگلیس، آلمان، فرانسه و همه کشور‌های دیگری که به قطعنامه اخیر شورای حقوق بشر سازمان ملل رای «نه» دادند، باید فورا از بحث‌های سیاسی در مورد به‌اصطلاح آزادی بیان و دوگانگی سخنان نفرت‌پراکنانه فراتر رفته و شروع به رسیدگی به دلایل اصلی تعصب ضد مسلمانان در داخل کشورشان کنند.
در هر صورت، نگرانی‌های مربوط به آزادی بیان در مورد قطعنامه اخیر شورای حقوق بشر نابجاست؛ این قطعنامه خواستار محدودیت در آزادی بیان نیست و به سادگی از کشور‌های عضو می‌خواهد تا اقدامات تحریک‌آمیز و نفرت‌پراکنانه مانند قرآن‌سوزی را محکوم و شکاف‌های موجود در چارچوب‌های قانونی و سیاست ملی مربوطه خود را پر کنند.
لزوم پرداختن غرب به اسلام‌هراسی و نفرت‌پراکنی
در حال حاضر تمایز آشکاری در قانون بین انتقاد، اعتراض قانونی و سخنان نفرت‌پراکنانه وجود دارد که به نظر می‌رسد کشور‌های مخالف قطعنامه شورای حقوق بشر از آن چشم‌پوشی می‌کنند؛ سخنان تنفرآمیز که انسان‌ها را بدنام و انسانیت‌زدایی می‌کند و می‌تواند منجر به اعمال خشونت‌آمیز شود، هرگز قابل قبول نیست.
کشور‌هایی که تابستان امسال به قطعنامه شورای حقوق بشر رای «نه» دادند، از جمله آمریکا، فرصت مهمی را برای اتخاذ موضع عمومی علیه اسلام‌هراسی از دست دادند.
با تصدیق و پرداختن به اسلام هراسی، آمریکا و غرب می‌توانند گام‌های حیاتی در جهت ایجاد جامعه‌ای فراگیر بردارند که برای رفاه و امنیت شهروندان، فارغ از نژاد، قومیت و مذهب ارزش قائل است.
جهان شاهد تلاش‌های راست افراطی برای جرم‌انگاری و به حاشیه راندن بیشتر مسلمانان و دیگر گروه‌های مذهبی، قومی و نژادی در سراسر غرب است؛ این نوع خطرناک فعالیت‌های راست افراطی به‌ویژه در آمریکا قوی است، جایی که سیاستمداران و هیئت‌های مدرسه با موفقیت کتاب‌هایی را که نژاد، تاریخ، مذهب و سایر ویژگی‌های محافظت شده را پوشش می‌دهند، ممنوع می‌کنند.
کشور‌های غربی باید از سوءاستفاده از نگرانی‌های بی‌اساس در مورد «آزادی بیان» به عنوان بهانه‌ای برای انفعال در مورد اسلام‌هراسی دست بردارند؛ بدون شک این اشتباهی بود که آمریکا و متحدان اصلی اروپایی آن در ماه‌های گذشته علیه قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل در زمینه اسلام‌هراسی مرتکب شدند.
