«سید عباس عراقچی» وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران روز چهارشنبه و در همایش بزرگداشت «میرزا محب‌علی خان ناظم‌الملک مرندی یکانلو» در دانشگاه تبریز سخنرانی کرد.
متن این سخنرانی به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اندیشمندان، اساتید و پژوهشگران محترم
خانمها و آقایان
سلام علیکم
از اینکه امروز افتخار و سعادت هم اندیشی با جمعی فرهیخته را پیدا کرده‌ام، بسیار خرسندم و خداوند بزرگ را شاکرم از مشارکتِ تبریز، شهری که در تاریخ معاصر ایران پیشرو و پیشگام تحولاتی تأثیرگذار بوده، در میزبانی این اقدام ارزشمند قدردانم.
گردهمایی حاضر، گامی برای ارج نهادن به مجاهدت مردمانی است که به قناعت و مناعت برای تثبیت استقلال، حاکمیت و تمامیت ارضی ایران از سر اخلاص و با تمام توان کوشیدند. آنان و همقطارانشان در طول تاریخ پُر فراز و نشیب این سرزمین گمنامی و حتی گاهی بدنامی را به جان خریدند، ولی ذره‌ای از تلاش و مساعی خود برای تامین منافع ایران و ایرانیان دریغ نورزیدند. برای آنان، همچون برای یکایک آحاد مردم شریف این آب و خاک، «ایران» خورشیدی تابناک و تمدنی پابرجا است که کمترین خدمت به آن، نثار جان می‌باشد.
سرزمین نیاکان ما با تنوعی بی‌مانند از ادیان، مذاهب، اقوام و گویش‌ها، در طول تاریخ موجب رشک و حسد بیگانگان و متجاوزان بوده و هست. اما آنچه مایه مباهات و غرور جمعی ما شده است، آنکه در این مبارزه و دفاع پیوسته، زنان و مردانی همدل و همراه در صیانت از خاک پاک میهن مشترک، و فرهنگ و میراث ماندگار آن فرو نگذاشتند، و با بذل مال و جان، پرچم ایران را بر این جغرافیا برافراشته نگاه داشتند.
از نگاه اینجانب، به عنوان وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، پایمردی و رشادت توام با صلابتی که کارگزاران دستگاه دیپلماسی در همه ادوار تاریخ بکار بستند تا هویت مشترک ما برقرار ماند، صفحاتی درخشان در تاریخ دیپلماسی ایران رقم زده است. به همین جهت است که گرامیداشت خاطره و حفظ نام نیک آنان امری قابل تحسین است.
نشست امروز درباره بزرگ مردی از دیار قهرمان پرور آذربایجان است که بخشی از تاریخ ایران عزیز و سرحدات آن، مرهون کوشش و مجاهدت او و سایر معاصرانی است که دست پروردگانِ شایستۀ بزرگانی همچون میرزا ابوالقاسم قائم مقام، میرزا تقی فراهانی امیرکبیر، میرزا جعفرخان مشیرالدوله و دیگران بودند.
میرزا محب‌علی خان ناظم‌الملک مرندی از جملۀ کارگزاران و مذاکره‌کنندگان ارشد و برجسته عرصه روابط خارجی ایران برای بیش از پنج دهه از دوران قاجار است که نام و خدمات برجسته وی به کشور، در میان عموم مردم و حتی نخبگان کمتر مورد توجه واقع شده است. اغراق نخواهد بود اگر گفته شود ناظم‌الملک مرندی یکی از نمادهای دیپلماسی موفق ایرانی در یک دورۀ تاریخی پُرحادثه و دشوار به‌شمار می‌آید که ماموریتی خطیر برای تعیین و تحدید حدود کشور انجام داد.
ناظم‌الملک مرندی از این خاک برخاست، و با دشواری فراوان، در عصری که قوای استعماری چشم طمع به آب و خاک ما داشتند، سهمی ارزنده در صیانت از منافع ایران و ایرانیان بر عهده گرفت. میهن پرستی او و تعدادی دیگر از دیپلمات‌ها در شرایط ضعف دفاعی ایران و دست اندازی قدرت‌های بیگانه درخور تمجید و تحسین فراوان است. رویۀ او و هم‌قطارانش بدون تردید میراثِ سنتِ کهنِ دیوانیِ ایران زمین است که امروز تجربه‌ای گرانسنگ را برای ما به ارمغان نهاده است. امروز باید با استعانت همان اراده و روحیه بکوشیم از هویت مشترک، تمامیت ارضی، استقلال ملی و حاکمیت یکپارچه کشوری دفاع کنیم که در نوبتی تازه، یعنی ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ مورد تهاجم بیگانۀ غدّار قرار گرفت.
سفرای ما در پنج کشور روسیه، گرجستان، آذربایجان، ارمنستان و ترکیه قرار دارد، به ترتیبی که نمایندگی‌های سیاسی و کنسولی ما بتوانند در ارتباط با مراکز استان‌های یاد شده نقشی ارزنده و اثرگذار بر عهده گیرند. به تجارت و اقتصاد، تبادلات مردمی، رایزنی‌های سیاسی و همکاری‌های فرهنگی وسعت بخشند و زمینه بازآفرینی اتصال و ارتباط تاریخی ـ تمدنی ایران را در این منطقه ایجاد کند.
در شرایط کنونی جهان که رقابت‌ها پیچیده‌تر و بحران‌ها چندلایه‌تر شده‌اند، دیپلماسی ایران همچنان بر همان میراث تاریخی تکیه دارد. مقاومت در اصول و انعطاف در روش‌ها، ویژگی ثابت مذاکره ایرانی است. اگر در گذشته دیپلمات ایرانی در رشت و اردبیل، تبریز و تفلیس، باکو و ایروان، مسکو و استانبول گفتگو می‌کرد، امروز نیز باید این ظرفیت احیا شود و دیپلماسی استانی با همان وقار، همان دقت و همان عقلانیت راه خود را ادامه دهد.
تجربه ایران نشان داده است که هیچ بحرانی مطلق نیست و هیچ بن‌بست دائمی وجود ندارد. پنجره دیپلماسی برای جمهوری اسلامی ایران، حتی در طوفانی‌ترین روزها، گشوده و برقرار و باقی است.
آنچه اهمیت دارد، اعتماد به توان گفتگو و پایداری در منطقِ تعامل است. در روزگاری که بسیاری دیپلماسی را با معامله اشتباه گرفته‌اند، ایران نشان داده است که مذاکره نه نشانه ضعف، بلکه استمرار حاکمیت عقل است. کسی که در گفتگو راه می‌جوید، در حقیقت راه صلح و عزت را جست‌وجو می‌کند.
بالا نگاه داشتن پرچم مذاکرۀ با عزت، حکمت و مصلحت از سوی جمهوری اسلامی ایران در تمام سال‌های اخیر راهبردی است که مقام معظم رهبری آن را به همۀ دولت‌ها از جمله دولت چهاردهم تحت هدایت جناب آقای دکتر پزشکیان تکلیف فرموده‌اند.
رویدادهای اخیر نشان داد که دیپلماسی حتی در زیر آتش جنگ برقرار است. از دیدۀ دستگاه دیپلماسی که وظیفۀ ذاتی آن دفاع از تمامیت آب و خاک و آسمان ایران، استقلال کشور، حاکمیت ملی و منافع مردم ایران عزیز است، گفتگو راهی برای اثبات عقلانیت، حفظ صلح و پایداری بر اصول به شمار می‌رود.
با این حال گفتگو و مذاکره با قُلدری و قُلدرمابی، و با دیکته کردن و دستور دادن متفاوت است. جمهوری اسلامی ایران با دشمن غدّار و متجاوزی که در حین مذاکره از مدار گفتگو خارج شده و به تهدید و تهاجم روی آورده است مذاکره نمی‌کند.
شرط استمرار و بقای مذاکره و گفتگو، تضمین بر متعهد ماندن به دیپلماسی از موضع برابر است، و شرط موفقیت مذاکره، ملزم ماندن به اصل منافع متقابل برای هر دو طرف مذاکره است.
در پایان از این فرصت اغتنام می‌جویم تا از همه علاقه‌مندان و دانش‌پژوهان حوزه تاریخ روابط خارجی و سیاست خارجی ایران دعوت کنم که از گنجینه اسناد وزارت امور خارجه که مشتمل بر بیش از ۶۰ میلیون برگ اسناد و اوراق تاریخی است و مجموعه‌ای منحصربه‌فرد به شمار می رود، بهره‌برداری کنند. از دل این اسناد می‌توان زوایای پنهان و آشکار تاریخ سیاست خارجی ایران و تلاش‌های کارگزاران آن را مکشوف و به جامعه علمی کشور و عموم مردم معرفی کرد.
همچنین شایسته است از اهتمام جناب آقای دکتر نصرالله صالحی در خصوص شناسایی شخصیت و خدمات میرزا محب‌علی خان ناظم الملک مرندی و یکایک برگزارکنندگان این گردهمایی علمی قدردانی نمایم.
