دولت اوباما در اتخاذ سیاست نرم خود در برابر ایران این توجیه را دارد که نشان دادن حسن نیت در برابر ایران می‌تواند برای میانه‌روهای ایران فرصت حضور پررنگ‌تر در بدنه قدرت را فراهم ساخته و امید تغییر رفتار دولت ایران را همچنان برای واشنگتن زنده نگه دارد.
روز جمعه و همزمان با برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری نتیجه این تئوری مشخص خواهد شد. سؤال اینجاست: میانه‌روهایی که اوباما به آنها امیدوار است چه‌کسانی هستند؟ شعار حزب منتسب به رفسنجانی "بله به سرمایه‌داری، نه به دموکراسی" است.
ترکیب هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی هسته اصلی حزبی را تشکیل می‌دهند که اوباما امیدوار به پیروزی آن در انتخابات آتی ایران است. این دو نفر سابقه پوشیدن لباس میانه‌روها را دارند. در سال 86ــ1985 آنها حتی دولت ریگان را متقاعد ساختند که می‌توانند به بسته شدن فصل انقلاب در ایران کمک و ایران را به‌سمت شرایط عادی هدایت کنند. هر سه نفر در مذاکرات محرمانه‌ای که به رسوایی‌های ایران‌گیت منتهی شد نقش داشتند.
این حزب همواره تحت تأثیر مدل چینی ایجاد شده توسط دنگ ژیائوپنگ و افراد بعد از وی در دهه 1980 و 90 قرار داشته‌اند که چین را از یک کشور فقیر به یکی از قدرتهای صنعتی بزرگ در دنیا تبدیل کرد. مدل چینی بر این اصل استوار است که هرچند ورود دموکراسی غربی برای مللی که در سیستمی پدرسالارانه زندگی می‌کنند، دردناک و بصورت بالقوه خطرناک است اما اتخاذ سرمایه‌داری هم نسبتاً آسان و هم به‌شدت سودآور است.
بااین‌حال سیاست این حزب برای باز کردن درب‌های تجارت با غرب، درصورت اجرا به اقتصاد ایران کمک بسیار زیادی خواهد کرد، ولی این سیاست آزادی‌های مردم ایران را افزایش نخواهد داد.
