قطار انقلاب اسلامی ایران از آن روزی که امام خمینی (ره) در خرداد ۴۲ استارتش را زد شروع به کار کرد ... اوایل سوختش هم کم بود .. صدایش هم .. ولی او که هدایتش را به عهده گرفته بود، آنقدر به مسیر و بدنه کار امید بسته بود که واهمه ای از هیچ گونه خطر و آسیب احتمالی نداشت ... که اِنّ اولیاءالله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون ..
قطار در حرکت بود .. گاهی با سرعت و گاهی به کندی .. اوایل مسافرانش هم زیاد بودند ... ولی بدخواهانش هم .. چه شیشه ها که شکسته نشد و چه سنگها که بر سر راه ریختند ... و چه خونها ....
قطار، ایستگاه به ایستگاه از موانع و مسیرهای اغلب صعب العبور ، گذر میکرد .. در هر ایستگاه عده ای پیاده و افرادی سوار میشدند .. بعضی ایستگاهها پر تردد بودند و برخی خلوت تر ... بعضی جا میماندند و مجبور میشدند با سرعت خود را به ایستگاههای بعدی برسانند و برخی کلا به جاده خاکی میزدند ...
مسیر طولانی بود ... ایستگاه ۵۷ را به سختی رد کرد ... ایستگاههای ۵۹ تا ۶۷ به خاطر سنگ اندازی فراوان دشمنان به کندی سپری شد ...
در ایستگاه ۶۸ مسئولیت قطار به دستان توانای امام خامنه ای (حفظه الله) سپرده شد ...
در این مدت کوتاه با وجود سختیهای فراوان هم قطار مجهزتر شد ،هم ایستگاهها ، هم سوختمان ویژه تر شد ، هم امکانات پذیرایی از مسافرانمان ...
به ایستگاه ۸۸ رسیدیم .. خیلی ها تصور نمیکردند که اینهمه طی طریق کرده باشیم ... جا خوردند ... صف به صف جلوی قطار ایستادند تا راه را سد کنند ... چه کارها که نکردند ولی مسافران به هدایت امام خامنه ای )حفظه الله ) همه را کنار زدند و باز هم به مسیر ادامه دادند ..
بدخواهانمان خواستند سوخت نرسانند ، آذوقه ها را گران کنند ، تحریم کردند ، خواستند فضای داخل و خارج قطار را مسموم سازند تا مسافران پیاده شوند ، عده ای هم پیاده شدند و تاب سختی را نیاوردند ! ولی آنانی که دلشان به هدف انتهایی و رهبرشان قرص و محکم بود ماندند و تحمل کردند و دم نزدند ...
و قطار همچنان در مسیر است ... و مسافران، ایستگاه به ایستگاه در حال پیاده و سوار شدن .. بدخواهان هم در مسیرند و روز به روز خدعه و نیرنگشان را برای پیاده شدن ما تنوع میبخشند ... آنقدر رنگ و لعاب میدهند که یادمان برود بدخواهند !! آنقدر اسم عوض میکنند که یادمان برود همان دیروزی و پریروزی هستند !! آنقدر فشار می آورند که اشتباهی سوار قطار دیگری بشویم !!
کاش انقلابی باشیم و انقلابی بمانیم !
کاش تا آخرین ایستگاه مسافرانمان را همراهی کنیم و همدلشان باشیم ! کاش امیدمان را قطع نکنیم و ریشه ناامیدی و یاس و بدبینی و دلهره ها و اضطرابها را بخشکانیم ! کاش از ایستگاه آخر جا نمانیم !!
صفورا ترقی
