«وفیق ابراهیم» نویسنده و تحلیلگر سیاسی لبنانی در یادداشتی با عنوان «آیا نظام ایران خاورمیانه را نجات خواهد داد در کنار دیگر قدرت‌های رو به رشد...»، آینده پیش روی منطقه را در سایه مقاومت ایران در برابر زیاده خواهی آمریکا به نفع جبهه مقاومت متحول توصیف کرد.
اخبار سیاسی- در این یادداشت که روزنامه البناء منتشر کرده آمده است: نظام سیاسی ایران در مقابله با بزرگ ترین حمله بی سابقه آمریکا، ابتدا از جمهوری خود دفاع می‌کند، اما موفقیت ایران همچنین روابط بین آمریکایی‌ها و کشورهایی را که دنباله‌رو آن هستند تا حد زیادی اصلاح خواهد کرد، اقتدار متحدان ایران را بالا می‌برد و درهای بزرگی را به روی تحولات جهانی باز می‌کند.
به عقیده نویسنده جنگ علیه ایران از ویژگی عربی، منطقه‌ای و جهانی برخوردار است و این هیچ اغراق نیست زیرا نتیجه تحقیقات دفاتر مطالعات جهانی است که جنگ خلیج فارس را جایگزین جنگ جهانی سوم می‌داند که در آن ابزارهای محلی بکار گرفته شده است به نحوی که بدون درگیری دنیا با یک جنگ کلاسیک به اهداف مطلوب خود دست یابد.
این روزنامه نوشت: دلایل گرایش آمریکا به سمت تحریم‌های بتدریج کشنده با مطالعات دقیق ایالات متحده مرتبط است که جنگ سنتی با استفاده از سلاح‌های کلاسیک و حتی پیشرفته را به دلیل وسعت ایران و استقامت آن برای مقاومت و تسلیحات قابل توجه آن طولانی مدت پیش‌بینی می‌کند. این وضعیتی است که به متحدان ایران در منطقه امکان می‌دهد تا در صورت وقوع هر جنگی وارد عمل شده و بسرعت جنگ را به یک درگیری بین‌المللی باز تبدیل کنند.
به نوشته البناء با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری در سال 2020، نامزدها از جمله دونالد ترامپ، رئیس جمهور فعلی آمریکا سعی می‌کنند تا حد امکان از هر گونه درگیری اجتناب کنند زیرا روحیه مردم آمریکا بیش از پیش مخالف جنگ‌هایی است که اقتصاد آنها را فرسوده می‌کند.
کما اینکه جنگ دراز مدت کشورهای صاحب بلندپروازی‌های اقتصادی را به سمتی سوق می‌دهد که موقعیت خود را در مراکز قدرت جهانی بهبود بخشند، این وضعیت درباره اروپا، چین و روسیه صدق می کند. چه کسی تصورش را می‌کرد که کشوری مثل کره جنوبی یک کشتی جنگی به آب‌های خلیج فارس اعزام کند تا در طرح ائتلاف امریکایی- اروپایی برای حفاظت از امنیت دریانوردی به تعبیر خودشان مشارکت داشته باشد.
در مقابل،کاخ سفید از قدرت خود برای جذب کشورهای اروپا، آسیا و عرب‌های خلیج (فارس) در پروژه فشار حداکثری بر ایران استفاده می‌کند و تصور می‌کند که جنگ اقتصادی را جایگزین جنگ کلاسیک پر هزینه کرده است. بر مبنای داده‌های فوق الذکر سه استدلال مطرح است: نخست استدلال آمریکایی‌ها که معتقدند روش فشار حداکثری اقتصادی بر ایران مؤثر است و در سایه حمایت غیرمستقیم «اسرائیل»، کشورهای حوزه خلیج فارس و سایر کشورها از آن حمایت می‌کنند، اما استدلال دوم اروپایی است اینکه اغلب اروپایی‌ها معتقدند که در بحران خلیج فارس هیچ کدام از طرفین آمریکایی یا ایرانی برنده نخواهد بود و از این طریق از اقدام ایران در خسته کردن آمریکایی‌ها استفاده کرده و از دروازه مقاومت ایران وارد خاورمیانه می‌شوند.
اما استدلال سوم از سوی روسیه و چین مطرح است که به نوبه خودشان برای پشتیبانی از ایران تلاش می‌کنند زیرا مطمئن هستند که خروج سالم ایران از زیر فشار حداکثری آمریکا به معنای گسترش ائتلاف‌های ایران در خاورمیانه و ضربه به نفوذ آمریکاست و این امر آزادی تحرکات وسیع در میدان راهبردی خاورمیانه رابرای آنها فراهم می‌کند.
بنابراین کشورهای زیادی به مقاومت ایران برای بهبود موقعیت خود در خاورمیانه امید دارند اما نمی‌توانند مقاصد خود را آشکارا اعلام کنند یا سیاست‌های روشنی را ارائه دهند که خشم آمریکا با عواقب نامعلوم آن را به همراه داشته باشد.
البناء نوشت: اما اکنون ایران به عنوان هدف فشار حداکثری ترامپ چه می‌کند؟ واکنش‌های ایران نشان می‌دهد که رهبران آن می‌دانند چرا آمریکایی‌ها تحریم‌های کشنده علیه آن پیش گرفته‌اند.
این روزنامه افزود: اختلاف میان ایران و آمریکا بر سر برنامه هسته‌ای، موشکی و ائتلاف‌های سیاسی ایرانی‌ها قلمداد شده است. اما درباره مسئله هسته‌ای باید گفت این مقوله واقعیت ندارد زیرا آنها سلاح هسته‌ای در اختیار ندارند و موشک‌ها هم سلاحی دفاعی است که قدرت اشغالگری ندارد اما ائتلاف‌های سیاسی شامل قدرت‌هایی است که در سیاست با ایران همپیمان شده‌اند، اما عربی هستند و بیانگر بخش مهمی از رویکرد ملت‌های منطقه هستند که با ائتلاف آمریکایی-عربی اسرائیلی مخالفند.
البناء نوشت: بنابراین مشکل کجاست مشکل برای آمریکایی‌ها در خود ایران و به طور مشخص در نظام سیاسی آن است، زیرا تداوم نظام ایران به تداوم خصومت ایرانی‌ها به همراه ائتلاف‌های منطقه‌ای آن با نفوذ آمریکا در خاورمیانه و جهان اسلام منجر می‌شود و ممکن است در برنامه هسته‌ای و توسعه موشک‌های بالستیک خود به حدی پیش برود که در سطح منطقه ای و بین المللی موقعیتی را ضد نفوذ آمریکا پیدا کند.
نویسنده تصریح کرد: این خوانش‌ها به وضوح نشانگر نتیجه کنفرانس اخیر وین با حضور کشورهای چهار به علاوه یک عضو توافق هسته‌ای که آمریکایی‌ها در سال 2018 از آن کنار کشیدند و شامل- روسیه ، چین ، فرانسه ، انگلیس و آلمان می‌شود. این کشورها خواهان فشار حداکثری آمریکا علیه ایران نیستند اما هراس دارند که تدابیری در حمایت از ایران بگیرند از همین رو تلاش می‌کنند با اقداماتی سبک آمریکا را دور بزنند به شیوه‌ای که به قول معروف نه سیخ بسوزد نه کباب.
البناء نوشت: این کشورها به مقاومت ایران برای مقابله با هژمونی آمریکا بر دنیا امیدوارند و به موازات آن روسیه و چین تحت حمایت اروپا تنها طرفی هستند که می‌توانند با حمایت قابل قبول اقتصادی از ایران نقشه آمریکا را ناکام گذارند.
در پایان این یادداشت آمده است: بدین طریق مقاومت ایران به خاورمیانه، روسیه ،چین و اروپا فرصتی برای استفاده از شکست و نومیدی آمریکا می‌دهد به گونه‌ای که با تشکیل مراکز جدید قدرت، خاورمیانه جدیدی به قرن بیست و یک ملحق می‌شود که از کشور قرون وسطایی رها شده است.
