دلیل شباهت «بوم و بانو» و «شهرزاد» از زبان سعید سلطانی

نشست مطبوعاتی سریال «بوم و بانو» با حضور بهرنگ ملک محمدی مدیر گروه فیلم و سریال شبکه دو سیما ، سعید سلطانی کارگردان سریال، بهراد خرازی، امیر غفارمنش و رحیم نوروزی بازیگران سریال امروز دوشنبه ۱۲ آبان در صدا و سیما و به صورت آنلاین برگزار شد.

سعید سلطانی کارگردان این مجموعه در ابتدا در توضیحاتی بیان کرد: « بوم و بانو » در سال ۱۳۱۴ می گذرد و در فضایی ملودرام به ممنوعیت هایی که در آن دوران برای منع عزاداری های ایام محرم و منع حجاب است، می پردازد.  

وی درباره تولید سریال های تاریخی اظهار کرد: کار تاریخی مشکلات زیادی دارد و جدای از اینکه لوکیشن ها برای این آثار محدود است ما درگیر کرونا هم بودیم و دوستان لطف زیادی کردند و این سریال را در شرایط سخت به پایان رساندیم.

سلطانی با اشاره به شرایط کرونایی گفت: خدا را شکر در این شرایط به خصوص که مردم به فضای مفرح و آرامبخش نیاز داشتند سریال توانست این فضا را پر کند.

انتقاد از لوکیشن های تکراری شهرک غزالی

در ادامه رحیم نوروزی درباره نقش خود و فضای سریال بیان کرد: من از قسمت های ۲۰ به سریال اضافه شدم که تجربه بسیاری خوبی برایم بود. برخی از لوکیشن های تکراری در سریال انتقاد کردند اما نمی شود کاری کرد و من خودم چندین کار در شهرک غزالی کار کرده ام و قاعدتا شبیه می شود.  

وی درباره داستان این سریال نیز گفت: مردم از پرداختن به ملودرام های خانگی و فضاهای روزمره این کارهای تاریخی را دوست دارند فضا هم کمی خوش آب و رنگ شده است. این سریال خوب شد و رضایت مخاطب و حتی خود ما را جلب کرد.

غفارمنش نیز در این نشست اظهار کرد: ما یک سال سر این سریال بودیم و فکر می کنم یک سال بدون تنش کار کردن شوخی بردار نیست. من به عنوان بازیگر طنز وقتی در این کار حضور داشتم فیدبک هایی دیدم که از سلطانی برای انتخابم تشکر می کنم.

بهرنگ ملک محمدی در ادامه درباره این سریال و دیگر سریال های شبکه تصریح کرد: «بوم و بانو» عاشقانه ای تاریخی است که به گمانم ارزش هایش به مرور بیشتر می شود. باید قدردانی ویژه ای هم داشته باشیم که عوامل این سریال در شرایط ویژه در شهرک غزالی کار کردند با اینکه در این شرایط کرونایی تولید سریال چندین بار متوقف شد.

وی اضافه کرد: در حال حاضر پخش «از سرنوشت» را روی آنتن شبکه دو داریم و بعد از این سریال هم «بیگانه ای با من است» پخش می شود که کارگردانی فصل اول این سریال بر عهده احمد امینی و فصل دوم نیز بر عهده آرش معیریان است.

سپس سلطانی درباره قصه سریال «بوم و بانو» بیان کرد: نمایش تحولات منطقه در دوره پهلوی مورد نظر سریال بود و علاوه بر آن توجه مردم به ائمه اطهار محور دیگری بود که بر این اساس قصه ای طراحی شد که این وجوه مختلف پرداخت شود.

شباهت بین سریال ها به دلیل زمان نزدیک آنهاست

وی در پاسخ به پرسش درباره شباهت های سریال با « شهرزاد » که در طول پخش مطرح می شد، گفت: در حوزه طراحی لباس و طراحی صحنه سریال، کار بی نظیری انجام شد، اینکه شباهت نزدیکی بین سریال ها وجود دارد به دلیل زمان نزدیک بین آنهاست. نمی توان فیلمی در سال ۵۷ ساخت و به واقعیت های تاریخی آن بستر زمان بی توجه باشید. هر کسی می خواهد در این حوزه تاریخی کار کند باید خود را به مستندات نزدیک کند. ما هم با محدودیت هایی که داشتیم سعی کردیم تصویری واقعی از آن زمان نشان دهیم.

این کارگردان درباره اینکه چگونه از لباس ها و آرشیوی که برای این سریال تدارک دیده شده است نگهداری خواهد شد گفت: آرشیوی در شهرک غزالی وجود دارد و دوستان کمک کردند تا ما از این آرشیو استفاده کنیم. البته محدودیت هایی هم داشتیم به طور مثال شاید ما بتوانیم از لباس های کادر امنیتی و یا پلیس و ارتش در آن زمان استفاده کنیم ولی هر کاراکتری هویت خود را دارد که لباس خود را می طلبد و نگهداری این حجم لباس بعد از یک دو سریال نیاز به فضایی دارد که از عهده هر تهیه کننده ای بر نمی آید. تلویزیون پیش از این ایده ای داشت که بخش مهمی از لباس ها و اکسسوار پروژه ها را جمع آوری کند اما این طرح ناموفق بود و تلویزیون احتایج به نوعی بایگانی و رسیدگی به آن فضا دارد.

وی اضافه کرد: در عین حال بخشی از این لباس ها را تهیه کننده در فضای دیگری استفاده می کند و یا برای استفاده به دوستان دیگر می دهد ولی برای خود ما با کمبود فضایی که داریم بسیار دشوار است که اینها را نگهداری کنیم.  

این کارگردان با اشاره به لوکیشن های سریال «بوم و بانو» بیان کرد: شهرک غزالی تنها به سه خیابان منیریه، لاله زار و ... محدود می شود که ما هم در این لوکیشن ها سریال ساختیم. امیدواریم با برنامه ریزی در شهرک غزالی شاهد فضاهای متنوع تری باشیم.

سلطانی در پایان درباره پروژه دیگر خود گفت: درگیر سریال «شیرعلی مردان خان» برای معاونت امور استان های صداوسیما هستیم که این روزها در حال نگارش است.