به گزارش افکارنیوز،این نمایش‌نامه‌نویس اظهار کرد: در ساده‌ترین شکل ممکن در تئاتر محیطی وجود دارد که مولفان و تولیدکنندگان آن براساس مختصات و امکانات یک محیط تصمیم می‌گیرند که نمایش را اجرا کنند.

او ادامه داد: ‌ حالا با این تعریف ساده باید دید چقدر از تئاتر محیطی ما در این تعریف می‌گنجد.

نویسنده نمایش‌نامه «صد سال پیش از تنهایی ما» اضافه کرد: به عقیده من بسیاری از نمایش‌های محیطی ما با این تعریف همسو نیست و نمی‌توان آن‌ها را تئاتر محیطی دانست و زمانی که مخاطب می‌پرسد اگر این نمایش در سالن اجرا می‌شد فرقی می‌کرد، یعنی آن نمایش محیطی نبوده است.

افشاریان در عین حال خاطرنشان کرد: اما در هر صورت من از کسانی که آغازگر این حرکت در تئاتر ما بوده‌اند، تشکر می‌کنم، چون حداقل در دوره‌ای که سالن‌ها در اختیار افراد خاصی است، جوان‌ها می‌توانند راحت‌تر در تئاتر محیطی اجرا و تجربه کنند.

نویسنده و کارگردان نمایش «گروتسکی بر تبارشناسی دروغ و تنهایی» با اشاره به اینکه ارزش‌گذاری در تئاتر ما دچار مشکل است، مطرح کرد: اساسا ما در ارزش‌گذاری تئاتر دچار مشکل هستیم چرا باید قیمت بلیت یک نمایش محیطی ۵۰۰۰ تومان باشد؟ تئاتر محیطی هم کارگردان، نمایش‌نامه‌نویس، بازیگر و… دارد و برایش وقت زیادی گذاشته می‌شود و نباید مثلا با نمایشی که در سالن‌ چهارسو اجرا می‌شود که قیمت بلیتش ۱۲ هزار تومان است، تفاوت داشته باشد.

این کارگردان دربارهی استقبال تماشاگران از تئاتر محیطی عنوان کرد: مخاطبان تئاتر رسانهی خاصی ندارند و بیشتر از طریق دهان به دهان متوجه اجرای نمایشها میشوند و این ثابت شده است که نمایشی که پرمخاطب است، تماشاگرش را خود تماشاگر میآورد که این مسئله در تئاتر محیطی هم کاملا وجود دارد.