گفت: به جای از بین بردن مشکلات بخش مستند در جشنواره فیلم فجر، صورت مسئله را حذف نکنیم و آن را کنار نگذاریم.
وی بیان کرد: یکی از مهم‌ترین کارکردهای جشنواره، در یک مکان قرار دادن و جمع کردن سینماگران دور هم و قوی‌تر کردن ارتباطات آنها، پررنگ کردن تولیدات، همکاری‌های مشترک و... است و گرنه اگر هدف فقط نمایش فیلم باشد که در زمان‌ها دیگر در سالن‌های سینما این کار انجام می‌شود.
این مستندساز افزود: حضور و گردهم آمدن سینماگران مستند و فیلم کوتاه در جشنواره فیلم فجر نیز از این قاعده نیست و جدای از بحث نمایش، می‌تواند آورده مهمی در زمینه‌های مختلف داشته باشد.
وی ادامه داد: امسال سینمای مستند در حضور بین‌المللی خود با به دست آوردن جوایز بهترین فیلم در برلین و ونیز نشان داد جایگاهش از سال‌های قبل محکم‌تر و مهم‌تر شده است چرا که برای اولین بار این دو جشنواره جایزه اصلی خود را به فیلم مستند اهدا کرده‌اند.
این کارگردان ادامه داد: اتفاقی که در این سال‌ها در دنیا افتاده این است که مرزهای فیلم‌های مستند و داستانی هر روز کمرنگ‌تر می‌شود اما ما بسیار سختگیرانه آن را محدودتر می‌کنیم.
وی عنوان کرد: فیلم‌های مستند و کوتاه به دلیل آزادی‌هایی که نسبت به جریان صنعتی تولید دارند از جسارت، خلاقیت و ابزارهای بیانی پیشروتری در قیاس با فیلم‌های داستانی برخوردارند. این آورده مهمی برای سینما محسوب می‌شود در نتیجه در دنیا مورد توجه بیشتری قرار گرفته‌اند. اما متاسفانه جشنواره فیلم فجر محل کمپوت و کنسرو کردن فیلم‌های سینمایی شده است که در طول سال امکان اکران گسترده دارند و این کمترین آورده برای یک جشنواره است.
وی گفت: جشنواره فیلم فجر می‌تواند برای سینمای مستند آورده داشته باشد یعنی با حمایت از آنها، سرمایه‌گذاران و پخش‌کننده‌ها را با این بخش بیشتر آشنا کند که نتیجه‌اش پویاتر شدن و پیشرفت خواهد بود.
اسلامی خاطرنشان کرد: امروزه جشنواره‌های پیشرو در دنیا به دنبال عرصه‌های جدید هستند و آنها را تقویت می‌کنند و هر سال سرمایه‌گذاری‌های زیادی حتی در تولید فیلم‌ها دارند که می‌توان گفت به نحوی مشارکت در تولید محسوب می‌شود، حال در اینجا این سوال مطرح می‌شود که چرا؛ مهم‌ترین رویداد فرهنگی هنری کشور به دنبال محدود کردن خودش است و در درازمدت از حذف فیلم کوتاه و مستند به چه آورده‌ای می‌رسد؟!
