چرا در نماز حضور قلب نداریم؟

سرویس مذهبی افکار نیوز- پیامبر گرامی اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود:
لا صلوة إلاّ بِحضور القلب؛ ۱
نماز، نماز نیست مگر به حضور قلب.

لَما رَأی العابثَ فی صلاته لَو خَشَعَ قَلبُ هذا لَخَشَعَ جوارحه؛ ۲
هنگامی که پیامبر گرامی اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم دیدند نمازگزاری بیهوده، اعضا و جوارحش را حرکت داده و آرامش ندارد، فرمود: این شخص اگر قلبش خاشع و متوجه خدا بود، اعضا و جوارحش هم آرام و بی حرکت می بود.

رسول گرامی صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود:
إنَّ الله مُقبِلٌ عَلَی المُصَلّی ما لُم یَلتَفِت؛ ۳
همواره رحمت خدا متوجه و شامل شخص نمازگزار است تا وقتی که او متوجه خداست و چون توجه و حضور قلب نمازگزار به هم خورد، رحمت خدا هم از او قطع می گردد.

امام باقر علیه السّلام فرمود:
إذا قُمتَ فی الصلوةِ فَعَلیکَ بِالأقبالِ عَلی صَلاتِکَ فَانَّما یُحسَبُ لَکَ منها ما أقبَلتَ عَلَیهِ وَ لا تَعبَثفیها بِیَدکَ وَ لا بِرَأسکَ و …؛ ۴
چون به نماز ایستادی پس بر تو باد توجه و حضور قلب، زیرا نماز به مقداری که با توجه خوانده شود قبول است پس با دست و سر و محاسنت بازی نکن و در افکار خود مشغول نشو، ضمن قیام با ادب کامل و بدنی آرام حضور قلب داشته باش و با کسالت و خواب آلودگی به نماز نایست که خدا نهی کرده است.

منبع:
۱. احیاء العلوم، ج۱، ص ۱۱۰.
۲. المحجة البیضاء، ج۱، ص۳۵۵.
۳. همان، ص ۳۸۲.
۴. همان، ص ۳۵۴.
۵. عرفان و عبادت، ص ۱۸۹.