سرویس مذهبی افکار نیوز- پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود:
همنشین شایسته و خوب بهتر از تنهایی است و تنهایی بهتر از همنشین بد است. یاد دادن نیکی بهتر از سکوت است و سکوت بهتر از یاد دادن بدی است.
انسان از همنشین رنگ و تأثیر می پذیرد.
این که گفته اند:
تو اوّل بگو با کیان زیستی پس آن گه بگویم که تو کیستی
سخن درستی است. برای شناخت هر کس باید دید رفقا و همنشینانش چه کسانی اند.
درست است که تنهایی و انزوا نامطلوب است و انسان روحیّه اجتماعی و زندگی جمعی دارد، اگر بنا باشد بر اثر معاشرت با دیگران و دوستان ناباب اخلاق انسان فاسد شود، در این جا تنهایی بهتر است.
سخن و سکوت نیز چنین است.
اگر از زبان خیر و سخن نیک و حکمت و الفت بتراود، هر چه بیشتر، بهتر. ولی اگر آنچه بر زبان می گذرد، بیهوده و لغو باشد یا اختلاف و کدورت پدید آورد یا گناه و غیبت و دروغ و تهمت باشد. دم فرو بستن بهتر از لب به سخن گشادن است.
این جاست که گفته اند: اگر «سخن» نقره باشد، «سکوت» طلاست.
هم مراقب همنشینان باشیم، هم مواظب زبان و گفتار خویش.
منبع: راه زندگی(حکمتهای نبوی)، ص ۲۶.
