سرویس مذهبیافکارنیوز- قرآن و ائمه(ع) درباره کفایت به کفاف می فرمایند:
۱ - یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا، لا تُحَرِّمُوا طَیِّباتِ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَکُمْ وَ لا تَعْتَدُوا …۱ اى مؤمنان! چیزهاى پاکیزه اى را که خداوند بر شما حلال کرده است بر خود حرام مکنید، و از حد نیز در نگذرید …
النّبیّ «ص» - فیما رواه الإمام الصّادق «ع»: طوبى لمن أسلم و کان عیشه کفافا. ۲
پیامبر «ص» به روایت امام صادق «ع» می فرمایند: خوشا به حال کسى که به اسلام بگرود، و زندگیى کفافى داشته باشد.
النّبیّ «ص» - فیما رواه الإمام الصّادق «ع»: اللّهمّ ارزق محمّدا و آل محمّد، و من أحبّ محمّدا و آل محمّد، العفاف و الکفاف …۳
پیامبر «ص» به روایت امام صادق «ع» می فرمایند: خداوندا! به محمّد و آل محمّد، و دوستان محمّد و آل محمّد، عفاف عطا کن و کفاف.
* «عفاف»، در بعد روحى و اخلاقى؛ و «کفاف»، در بعد مادّى و زندگى
النّبیّ «ص»: من أصبح معافا فی جسده، آمنا فی سربه، عنده قوت یومه، فکأنّما حیزت له الدّنیا …۴
پیامبر «ص» می فرمایند: هر کس تنى سالم و محیطى امن و روزى گذران خویش را داشته باشد، گویى همه جهان را دارد …
النّبیّ «ص»: ألا! و إنّ أفضل النّاس عبد أخذ فی الدّنیا الکفاف، و صاحب فیها العفاف. ۵
پیامبر «ص»: آگاه باشید! با فضیلتترین مردمان بنده اى است که از دنیا به اندازه کفاف به دست آورد، و هماره - در زندگى - عفاف ورزد.
الإمام علی «ع»: من اقتصر على بلغة الکفاف، فقد انتظم الرّاحة، و تبوّأ خفض الدّعة. ۶
امام على «ع»: هر کس به اندازه کفاف قناعت کند، آرامش خاطر خویش را تأمین کرده است، و به زندگیى با آسایش دست یافته است.
الإمام علی «ع»: تمام العفاف، الرّضا بالکفاف. ۷
امام على «ع»: عفاف کامل در خرسندى به کفاف است.
الإمام علی «ع»: … الدّنیا دار منی لها الفناء، و لأهلها منها الجلاء، و هی حلوة خضراء، و قد عجلت للطّالب، و التبست بقلب النّاظر، فارتحلوا منها بأحسن ما بحضرتکم من الزّاد، و لا تسألوا منها فوق الکفاف، و لا تطلبوا منها أکثر من البلاغ. ۸
امام على «ع» می فرمایند: دنیا خانه اى است در معرض فنا، و ساکنانش در حال کوچ؛ در نظر(سطحى) شیرین است و خرّم، که به سوى طالب خود مى شتابد و دل او را مى رباید. از دنیا با بهترین توشه اى که در دسترس دارید آماده کوچیدن شوید، و بیشتر از اندازه کفاف مجویید، و در پى افزونتر از مقدار لازم نباشید.
الإمام علی «ع»: قلیل یکفی، خیر من کثیر یردی. ۹
امام على «ع» می فرمایند:اندکى که بسنده باشد، بهتر است از بسیارى که تباهى آورد.
الإمام علی «ع»: من اقتنع بالکفاف، أدّاه إلى العفاف. ۱۰
امام على «ع» می فرمایند: هر کس به اندازه کفاف قناعت کند، او را به عفاف خواهد رسانید.
الإمام السّجّاد «ع»: … نعوذ بک … من فقدان الکفاف. ۱۱
امام سجّاد «ع» می فرمایند: … به تو(اى خداوند) پناه مى بریم … از نداشتن به اندازه کفاف …
الإمام السّجّاد «ع»: اللّهمّ صلّ على محمّد و آله … و توّجنی بالکفایة … و لا تفتنّی بالسّعة … ۱۲
امام سجّاد «ع» می فرمایند: خدایا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست! … و مرا به داشتن اندازه کفاف زینت ده … و به مال فراوان مفتون مساز …
الإمام الباقر «ع»: قال علیّ بن الحسین «ع»: لینفق الرّجل بالقصد، و بلغة الکفاف، و یقدّم منه فضلا لآخرته؛ فإنّ ذلک أبقى للنّعمة، و أقرب إلى المزید من اللَّه عزّ و جلّ، و أنفع فی العافیة(العاقبة - خ ل). ۱۳
امام باقر «ع» به نقل از پدر خویش می فرمایند: شخص باید با میانه روى و مراعات کفاف خرج کند، و مقدارى از مال(و امکانات) خویش را، از پیش براى آخرت خود بفرستد؛ که این گونه کردار نعمت را بهتر باقى مى دارد، و به افزون شدن آن از جانب خداوند بزرگ نزدیکتر است، و براى عافیت(عاقبت) انسان سودمندتر.
منبع:
۱ - «سوره مائده»(۵): ۸۷.
۲ - «اصول کافى» ۲/۱۴۰.
۳ - همان.
۴ - «بحار» ۷۲/۶۵؛ «امالی» شیخ طوسى ۲/۴۲ - با کمى اختلاف.
۵ - «بحار» ۷۷/۱۷۹؛ از کتاب «أعلام الدّین».
۶ - «نهج البلاغه» / ۱۲۶۰؛ «عبده» ۳/۲۴۲.
۷ - «ارشاد» شیخ مفید / ۱۵۸.
۸ - «نهج البلاغه» / ۱۳۲؛ «عبده» ۱/۹۱.
۹ - «غرر الحکم» / ۲۳۴.
۱۰ - «غرر الحکم» / ۲۸۶.
۱۱ - «صحیفه سجادیه» / ۸۴(دعا ۸).
۱۲ - «صحیفه سجادیه» / ۱۳۹(دعا ۲۰).
۱۳ - «کافى» ۴/۵۲.
14-الحياة / ترجمه احمد آرام، ج۴، ص: ۳۷۵ .
