امام صادق(ع) فرمود: وقتی دوستدار خداوند به دنیا بیاید، ابلیس چنان فریاد می‌کشد که شیاطین از فریاد او شیون می‌کنند و به وی می‌گویند: ای آقای ما! چرا چنین فریاد زدی؟

می‌گوید: دوستدار خداوند به دنیا آمد.

می‌گویند: چه زیانی برای تو دارد؟

می‌گوید: اگر زنده بماند و به سن بزرگی برسد، خداوند به وسیله وی شمار بسیاری را هدایت خواهد کرد.

می‌گویند: به ما اجازه نمی‌دهی وی را بکشیم؟

می‌گوید: نه.

می‌گویند: چرا؟ با آنکه تو از وی ناخشنود هستی؟

می‌گوید: زیرا بقای ما به دوستان خدا است.

اگر روی زمین دوستداری برای خدا نباشد، قیامت برپا می‌شود و ما سوی دوزخ برده می‌شویم؛ بنابراین چرا برای رفتن به دوزخ شتاب کنیم.

 

منابع:

علل‌الشرایع (فلسفه احکام دین و اسرار آفرینش)، جلد 2، ص 1287 نوشته‌ی شیخ صدوق(ره)