مواردی که ابطال روزه فقط نیاز به قضا دارد، در توضیح المسائل امام خمینی(ره) بیان شده که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید:

 

- کسی که در روز ماه رمضان نیّت روزه نمی‌‌کند، یا از روی ریا روزه می‌‌گیرد ولی هیچ‌یک از کارهایی را که موجب باطل شدن روزه است انجام نمی‌‌دهد، قضای آن روز بر او واجب است ولی کفاره واجب نیست.

 

- کسی که در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کرده و با حال جنابت یک یا چند روز، روزه بگیرد قضای آن روزها بر او واجب است.

 

- اگر در سحر ماه رمضان بدون اینکه تحقیق کند صبح شده یا نه، کاری که روزه را باطل می‌‌کند انجام دهد، سپس معلوم شود که در آن هنگام صبح شده بوده است، باید قضای آن روز را بگیرد. ولی اگر تحقیق کند و بداند که صبح نشده و چیزی بخورد، و بعد معلوم شود که صبح بوده است قضای آن روز بر او واجب نیست.

 

- اگر در روز ماه رمضان بخاطر تاریکی هوا یقین کند که مغرب شده یا کسی که خبر او شرعاً حجت است بگوید مغرب شده، و افطار کند سپس معلوم شود که هنوز در آن هنگام مغرب نبوده است، باید قضای آن روز  را بجا آورد.

 

- اگر بر اثر ابر گمان کند که مغرب شده و افطار کند، بعد معلوم شود که مغرب نبوده است، قضای آن روز بر او واجب نیست.

 

- در سحر ماه رمضان تا وقتی یقین به طلوع فجر نکرده است می‌‌تواند کارهایی را که موجب باطل شدن روزه است انجام دهد ولی اگر بعداً معلوم شد که در آن هنگام صبح شده بوده است حکم آن در بالا گفته شد.

 

- در روز ماه رمضان تا وقتی یقین به فرا رسیدن مغرب نکرده باشد نمی‌‌تواند افطار کند و اگر با یقین به مغرب افطار کرد بعد معلوم شد که مغرب نشده بوده است، حکم آن در مسائل قبل گفته شد.

 

- اگر روزه‌دار در هنگام وضو برای نماز واجب  قدری آب در دهان بگرداند و مضمضه کند،  و آب بی‌اختیار فرو داده شد، روزه‌اش صحیح است و قضا بر او واجب نیست. ولی در غیر وضوی نماز واجب، احتیاط واجب آن است که قضا نماید.