امربه معروف و نهی از منکر، یکی از اعمالی است که تأکید فراوانی به آن شده، و اگر در جامعه ای این عمل به فراموشی سپرده شود، منکر علنی می‌گردد؛ در ادامه این مطلب داستان امربه معروف قاری ایرانی در مالزی را بخوانید.
عباس سلیمی، پیشکسوت قرآنی کشورمان، که در سال 1979 میلادی، رتبه نخست مسابقات قرآن مالزی را کسب کرده بود، خاطره خود از امربه معروف کردن پادشاه مالزی را اینگونه نقل می‌کند:
در روز اول مسابقات که به مالزی رفتم، پادشاه وقت مالزی که بسیار شخصیت محترمی بود، با هیئت‌های شرکت کننده در مسابقات ملاقات داشت. آن سال با توجه به اینکه اولین ماه‌های پیروزی انقلاب اسلامی بود و هنوز سازمان‌ها و نهادها شکل نگرفته بودند، بنابراین تنها در آن مسابقات حضور یافتم، پادشاه در آن ملاقات به همه شرکت کنندگان دست داد و مصاحفه کرد که براساس اصول فقهی خودشان با بانوان شرکت‌کننده در مسابقات نیز دست می‌داد.
در روزی که خداوند به من توفیق داد تا رتبه اول این مسابقات نصیب جمهوری اسلامی ایران شود، یکبار دیگر موفق به ملاقات با پادشاه مالزی شدم، در آنجا وی از من سؤالاتی در رابطه اینکه من شاغل در ارتش هستم پرسید و من پاسخ مثبت دادم، ایشان آرزو کرد که کاش در ارتش مالزی نیز نیروها، اهتمامی در این حد به قرآن داشته باشند.
در ادامه این ملاقات ایشان از من خواستند اگر صحبتی دارم بگویم، من خیلی محترمانه و در یک فضای توأم با احترام و در فضای پرشکوه ماه‌های اول پیرزی انقلاب اسلامی، گفتم که من توصیه می‌کنم بر اساس موازین اسلامی با خانم‌ها دست ندهید، ایشان لبخند وزینی زدند. دو سال بعد که به عنوان اولین داور ایرانی به آن مسابقات دعوت شدم در مراسمی دیدم که همان پادشاه با بانوان مصاحفه نکرد و دست نداد که این برای من بسیار جالب بود و این نشان از فروتنی ایشان در برابر پذیرش توصیه یک قاری جوان از کشور دیگر داشت.
