وحدت و اجتماع بر گرد محور دین و پیشوای دادگر در اسلام اهمیت ویژه ای دارد، حتی نماز که نماد عبادت است ترجیحاً یا لزوماً به جماعت گزارده می شود، چنان که نماز عید فطر و قربان(در عصر غیبت) و نمازهای واجب یومیه ترجیحاً و نماز جمعه لزوما به جماعت گزارده می شوند. قرآن می فرماید: «به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید.»
رسول خدا(ص) فرمودند: «شیطان، گرگ انسان است، چنان که گرگ همواره گوسفندان وامانده و دور افتاده از گله را میدرد، پس، از دسته بندی های (سیاسی و فرقه ای) بپرهیزید و بر شما بادا به شرکت در جماعت و مجالس عمومی و حضور در مساجد.»
در جای دیگر فرمودند: «وحدت سیاسی بر محور پیشوای عادل نعمتی است که هیچ کس ارزش آن را نمی داند.»، بنابراین جدایی از گروه مومنان نه تنها عامل تقرب نیست، بلکه عامل گرفتاری به دست شیطان است.
آثار وحدت و محبت
اصلاح میان مردم که در قرآن بر آن تاکید شده است و دوری از تفرقه آثار مثبت دنیوی و اخروی، فردی و اجتماعی دارد که در اینجا به چند نمونه از آن اشاره می شود.
خشم شیطان: امام صادق(ع) فرمودند: «هرگاه دو مسلمان از یکدیگر جدا شوند(قهر باشند) شیطان پیوسته شادمان است و چون آن دو آشتی کردند، زانوان شیطان به لرزش می افتند و بندهایش از هم جدا می شوند و فریاد بر می آورد: وای بر من از هلاکتی که بدان گرفتار شدم.»
برتر از نماز و روزه یک ساله: رسول خدا(ص) فرمودند: «اصلاح میان دو نفر از نمازها و روزه های (مستحب) برتر است.»
سبقت به سوی بهشت: اگر دو مسلمان سه روز با هم قهر باشند... هر یک از آن دو که برای آشتی پیشقدم شود و با برادرش سخن بگوید در روز حسابرسی زودتر از برادرش به بهشت می رود.
