سپهر قریشی که از هواداران استقلال محسوب می شود در متنی نوشته است:

دارم از او می نویسم، منصور بهانه ای شد برای دوباره نوشتنِ من... منصورخان؛ خان اگر برازنده فقط و تنها یک شخصیت در تاریخ ٧٠ ساله تاج و استقلال باشد بی شک برازنده اوست... پورحیدری برای بچه های استقلالی دهه ٥٠و ٦٠ یعنی غرور، چرا استقلال! چرا آبی ؟ نه! منصور یک اسوه متانت ملی و اخلاق است... چرا که نباشد؟ چرا نباشد وقتی خبیثانه در سال ٧٥ او را از استقلال کنار گذاشتند و دم نزد! کلمه ای نگفت یا ایهاالناس من پورحیدری که ٢ بار تیمتان را به فینال آسیا بردم این است پاداشم؟ همان روز که با او چنین کردند استقلال را به نیمه نهایی آسیا رسانده بود و آنهایی که آمدند با افتخار نماینده ایران را بین ٤ تیم چهارم کردند و دم نزد... چرا او نباید تنها خانِ استقلال باشد وقتی چند سال بعد آن خیانت را در انزلی علیهش کردند و قهرمانی را به رقیب دادند اما هنوز که هنوز است حرفی نزده! می دانی چرا؟ توی هوادار کم سن و سال استقلال که گاهی ناخواسته انسانها را می پرستی خوب گوش کن، تویی که از هواداری لایک کردن، دروغ باور کردن، کنار گود نشستن و لِنگ کردن را فریاد می زنی خوب گوش کن؛ منصور پورحیدری نه خودش نه خانواده اش نه دیروز نه امروز و نه فردا حرف از خیانت و دستهای پشت پرده نمی زنند چونکه اصالتشان با شرف است و از آن مهمتر چون منصور خود اهل خیانت نبود، هرگز آنرا باور نداشت و ندارد و هرگز از لسانش نخواهید شنید که شخص یا افرادی را به هر خبطی متهم کند، با آنکه دید و آنرا نه یک بار بلکه بارها لمس کرد، منصور پورحیدری فقط عاشق استقلال است، بر عکس خیلی ها که مدینه فاضله شان در این فوتبال متعفن سرمربی گری تیم ملی بوده و هست او به راحتی از تیم ملی برای استقلال گذشت! تمام مردم ایران بدانند پورحیدری تنها مربی تاریخ فوتبال ایران است که در اوج با خواست خودش و به خاطر عرق به باشگاهش که جوانیش را برای آن گذاشت از تیم ملی رفت، تیم ملی که غایت آمال یک مربی می تواند باشد برای قلب بزرگ او هیچ نبود و نیست...

تو را به خدا عکس او را کنار هیچکس نگذارید، او را با هیچکس جمع نبندید، مرد بی بدیل تاریخ تاج و استقلال هرگز با دیگری قابل قیاس نبوده، نیست و نخواهد بود...

منصورخان دوست داشتنی زودتر بلند شو و آن پالتوی شیکت را با دستمال گردنت ست کن و برگرد برروی نیمکت تیم من، تیم ما... تو باید حالا حالا ها باشی، باشی تا بیشتر درس ادب و اخلاق بدهی در این منجلاب بی اخلاقی، باشی تا بفهمند بدون تهمت، توهین، افترا و هزاران فعل رذالت انگیز دیگر می توان خان بود و خان ماند/