زمانی که او برای حضور در مراسم سالگرد مرحوم ناصر حجازی عازم بهشت‌زهرا(س) بود، با او درباره فصل پرفراز و فرود استقلال و تمام حاشیه‌هایش صحبت کردیم.
از فصلی که پشت سر گذاشتید، چقدر راضی هستید؟
با توجه به تغییر کادرفنی و جدا شدن برخی بازیکنان باتجربه و جایگزین شدن تعدادی بازیکن جوان، این فصل برای ما کمی سخت شروع شد؛ چون تیم ما هم جوان شده بود هم استخوان‌بندی تیم تغییر کرده بود.
البته مصدومیت‌ها هم آزارتان داد.
بله. در حساس‌ترین مقطع فصل روزبه چشمی و شیحی و خسرو مصدوم شدند. اگر این مصدومیت‌ها نبود، تردید نکنید تیم قهرمان می‌شد. ما به لحاظ بازیکن، چندان غنی نبودیم. مثل برخی تیم‌ها که نیمکت‌شان جای نشستن نداشت و پر از ستاره بود. تیم ما این طور نبود و بعد از مصدوم شدن بازیکنان اصلی، مجبور بودیم از نیروهای جوان استفاده کنیم.
حضور بازیکنان جوان برای شما که دروازه‌بان تیم بودید، خوب بود یا بد؟
کمی فشار را روی من زیاد کرده بود، اما در کل جوان شدن تیم، اتفاقی است که باید بیفتد. امسال هم نوبت استقلال بود که جوان شود. هر تیمی چه ملی و چه باشگاهی مجبور است یک روزی جوان شود و استقلال هم این فصل این کار را کرد.
این تغییر البته بیشتر از همه برای کادر فنی سخت بود.
بله. کادر فنی باید تیم را هماهنگ می‌کرد و از سوی دیگر باید در برابر فشارهایی که برای جوان شدن تیم وارد می‌شد، مقاومت می‌کرد.
نظرتان درباره کادر فنی فعلی چیست؟
باید از کادر فنی تیم دفاع کنم. پرویز مظلومی وقتی تیم را تحویل گرفت که شرایط تیم بحرانی بود. دو فصل نتوانسته بودیم رنگ فینال حذفی را ببینیم، قهرمانی به دست بیاوریم و حتی سهمیه بگیریم. بعد از جدایی کادر فنی قبلی، تیم در وضعیت خوبی نبود. مظلومی در چنین شرایطی تیم را تحویل گرفت؛ شرایطی که خیلی‌ها را فراری داد. او تیم را جوان کرد و جسارت به‌خرج داد و از جوانان استفاده کرد و در اولین سال حضورش در تیم، سهمیه آسیایی هم برای استقلال به ارمغان آورد. من معتقدم مظلومی شایسته قدردانی است.
گفته می‌شود پرویز مظلومی از کاپیتان تیمش حرف‌شنوی دارد. گفته می‌شود سیدمهدی رحمتی تیم استقلال این فصل را بست و تیم را برای بازی‌ها ارنج می‌کرد.
من به این حرف‌ها توجهی ندارم. اصلا برایم مهم نیست چه حرف‌هایی پشت سر من می‌زنند. دیگر به این حرف‌ها عادت کرده‌ام. پشت سرم خیلی حرف‌ها زده می‌شود، اما صحت ندارد. اگر یک نفر هم تیم را ببندد هم ارنج کند، چقدر از تمرکزش در زمین باقی می‌ماند؟ درون زمین چی برای او می‌ماند که از تیم دفاع کند؟ من تمام تمرکزم را در این فصل برای موفقیت استقلال گذاشتم و فکر می‌کنم کمک کردم به تیمم.
من چارچوب خودم را می‌شناسم. نه نقشی در تیم بستن داشتم و نه در ترکیب ثابت. من خواهش می‌کنم اینها را که من می‌گویم بروید از آقای مظلومی بپرسید و او را قسم بدهید. من دخالتی در تصمیم‌های کادر فنی تیم نداشتم. بعد از این همه سال، من یک بازیکن حرفه‌ای شده‌ام و وظیفه و چارچوب خودم را می‌شناسم. من هر کاری که در چارچوب وظایف یک دروازه‌بان و یک کاپیتان بود انجام دادم. خیلی هم این فصل زحمت کشیدم و هر کاری را که باید برای همدلی تیم و حل مشکلات مالی بچه‌ها می‌کردم، انجام می‌دادم.
ترجیح شما برای کادر فنی فصل بعد چیست؟
این تصمیمی است که به مدیریت باشگاه برمی‌گردد نه من. من فقط سرباز استقلال هستم و هر تصمیمی که گرفته شود تابع سیاست‌های باشگاه هستم. فقط امیدوارم هر تصمیمی گرفته می‌شود به نفع استقلال باشد.
با وجود همه اتفاقاتی که برای استقلال افتاد، از این فصل راضی بودید؟
بله. خیلی راضی هستم. تیم این فصل ما نصف هزینه‌های تیم فصل قبل را هم نداشت، اما خیلی بهتر از فصل قبل کار کرد. خدا را شکر با وجود همه مصدومیت‌ها، مشکلات و حاشیه‌هایی که برای تیم به وجود آوردند، توانستیم سهمیه بگیریم و به فینال جام حذفی هم برسیم. ما تا روز آخر شانس قهرمانی لیگ برتر را داشتیم، اما این که نتوانستیم قهرمان لیگ شویم و در روز آخر شانس را از دست دادیم، باعث شد شرمنده هواداران شویم. برای این مورد باید از هواداران استقلال عذرخواهی کنم.
البته هنوز شانس قهرمانی در جام حذفی را دارید.
بله. امیدوارم آنجا دیگر شرمنده هواداران نشویم و بتوانیم دلشان را شاد کنیم.
حقیقت دارد که شما شرط کرده‌اید تا زمانی در استقلال هستید که سرمربی این تیم امیر قلعه‌نویی نباشد؟
من شرطی برای استقلال ندارم. همین که می‌توانم برای این تیم بازی کنم افتخار است. استقلال ارث من نیست. ارث پدری هیچ کسی هم نیست. در مورد سوال شما هم باید بگویم هر مربی‌ای حق دارد براساس سلیقه خود با یک‌سری بازیکن کار کند. هر بازیکنی هم حق دارد کار کردن با بعضی مربیان را بپذیرد یا نه. من به این حرف‌ها کاری ندارم و تا زمانی که احساس کنم به‌درد استقلال می‌خورم سرباز این تیم هستم و در این تیم می‌مانم.
در ماه‌های اخیر شاهد بودیم که در فضای مجازی، برخوردهای نامناسبی با ورزشکاران و هنرمندان صورت گرفته و بعضی‌ها حتی مجبور شده‌اند صفحه‌های خود را ببندند.
متاسفانه این روزها حتی بچه‌های دبستانی هم گوشی لمسی دارند و وارد فضای مجازی می‌شوند و باز هم متاسفانه فضای مجازی چون کنترلی را متوجه خود نمی‌بیند، اصلا فضای خوبی نیست. فضای محترمانه‌ای در آن نمی‌بینیم. طاقت آدم‌ها در آن کم است و بدترین و رکیک‌ترین تهمت‌ها در آن صورت می‌گیرد. خیلی بد است که با یک برد سیل پیام‌های مثبت و با یک باخت سیل پیام‌های توهین‌آمیز در صفحه‌های فضای مجازی جاری می‌شود.
داستان اختلاف‌تان با حنیف عمران‌زاده در این فصل چه بود؟
هیچ مساله‌ای نبود. در هر تیمی اتفاقاتی می‌افتد مثل همه خانواده‌ها. حنیف هم مثل پسرم می‌ماند.
پسرتان؟! کمی بزرگ نیست؟
حنیف قدش بلند است، اما هنوز شیطنت‌ها و بازیگوشی‌های زمان جوانی را در وجودش دارد. من همیشه حنیف را به چشم علی و عطای خودم نگاه کرده‌ام!
نظرتان در مورد سوشا چیست؟
یک همکار و هم صنف.
قبول دارید از نظر فنی و غیرفنی اشتباه‌هایی داشت؟
من در این مورد اصلا صحبت نمی‌کنم و امیدوارم موفق باشد.
و آخرین سوال در مورد مرحوم ناصر حجازی
ناصرخان، بزرگ استقلال و فوتبال ما بوده و هست. این نام بزرگ، ابدا از تاریخ این فوتبال و دل مردم عاشق فوتبال پاک نخواهد شد.
