از آن روزی که رسول خادم قهرمان المپیک شد تا امروز که با بیشترین رای عضو هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی شد مثل برق و باد گذشت. رسول مثل برادرش و پدرش عشق کشتی بود، مثل همه اهالی تشک رویای المپیک داشت و مثل خیلی از گوش شکسته‌ها هم به سکوی المپیک رسید.
وقتی رسول از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد برخلاف پیش‌بینی‌ها به جای اینکه دوباره به سمت تشک برود ترجیح داد به سمت شورای شهر و تصمیمات کلان شهری برود. همان زمان هم خیلی‌ها از این تصمیم انتقاد کردند و معتقد بودند که جای رسول پشت میز شورای شهر نیست.
بدون شک خادم یکی از با استعدادترین افراد کشتی ایران است و به خاطر همین هوش و استعداد هم بود که نزدیک المپیک لندن تصمیم گرفت دوباره به سمت کشتی بیاید تا شاید بتواند با کمک به کشتی آزاد ایران در المپیک باز هم افتخار آفرینی کند. رسول در لندن تیم را «کُوچ» کرد هرچند نتایج چندان خوب نبود اما تیمِ رسول در ریو جبران کرد و با کسب یک طلا، یک نقره و یک برنز شاهکار کرد.
حالا امروز رسول و کشتی ایران افتخار دوباره‌ای کسب کردند، رئیس فدراسیون کشتی ایران کاری کرد کارستان و با بیشترین رای به عنوان عضو هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی انتخاب شد. حالا دیگر پشت‌مان گرم است که یک ایرانی در اتحادیه جهانی پست دارد، حالا دیگر خیال‌مان راحت است که هیچ داوری نمی‌تواند حق کشتی‌گیر ایرانی را بخورد. حالا رسول آنجاست تا از حق ایران و ایرانی دفاع کند.
خوشحالیم، خوشحالیم که یک ایرانی با استعداد به اتحادیه جهانی راه پیدا کرده و کرسی جهانی گرفته است. خوشحالیم که رسول از این به بعد «خادم» کشتی ایران در اتحادیه جهانی کشتی است. خوشحالیم که خادم مزد آن شب‌هایی را گرفت که تا ساعت یک بامداد در فدراسیون کشتی حضور داشت تا برنامه‌های تیم ملی را اجرایی کند.
نکته جالبی که در مورد رسول خادم وجود دارد، قدرت دیپلماسی رئیس فدراسیون کشتی کشورمان است. برای این موضوع مثال روشن و مهمی وجود دارد.
رسول خادم از چندی پیش با فواد مسکوت رئیس کشتی اتحادیه قاره آفریقا و رئیس فدراسیون مراکش ارتباط تنگاتنگی را آغاز کرد. مسکوت در کشتی قاره آفریقا فرد تأثیرگذاری است و با توجه به حضورش در هیئت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی آرای زیادی را برای خادم جمع کرد.
خادم در اقدامی هوشمندانه حسن رنگرز را به تیم ملی مراکش فرستاد تا هم یک ایرانی در آن کشور حضور داشته باشد و هم مقدمات همکاری خادم با کشتی آفریقا فراهم شود. حتی شرایط به شکلی پیش رفت که تیم‌های آفریقایی مراکش، مصر و الجزایر در ایران اردو برگزار کردند و تفاهم‌نامه‌های همکاری زیادی بین این کشورها امضا شد که در نهایت همین روابط منجر به آوردن رای خادم در اتحادیه شد.
در مجموع کاری که خادم کرد بسیار بزرگ بود که توانست به عنوان نفر اول در هیئت رئیسه اتحادیه جهانی رأی آورد. خادم پله پله مراحل ترقی را طی کرد. ورزش ایران نیاز به چنین کرسی‌های تاثیرگذاری دارد تا بتواند در مسیر پیشرفت قرار گیرد.
