کیمیا علیزاده دارنده مدال برنز تکواندو المپیک 2016 برزیل اظهار کرد: مدتی است استراحت می‌کنم و تمرین نمی‌کنم. ابتدا باید به دنبال رفع آسیب دیدگی هایم باشم و بعد تمریناتم را شروع می کنم. در حال حاضر تمرینات بدنسازی انجام می‌دهم اما فشار زیادی به بدن خود وارد نمی کنم تا بعد از عمل جراحی به دنیای تکواندو برگردم.
قهرمان تکواندو ایران ادامه داد: بعد از این‌که از بیمارستان مرخص شدم خواستم مدتی از ورزش دور شوم تا هم ذهنم و هم بدنم استراحت کند. تصمیم دارم به کلاس نقاشی بروم. در گذشته یک دوره سیاه قلم رفتم این بار می‌خواهم کاریکاتور یاد بگیرم.
دارنده مدال نقره مسابقات جهانی 2017 کره جنوبی درباره بازگشت دوباره خود به تکواندو بیان کرد: وقتی به باشگاه می‌روم دلم می‌خواهد تمرین کنم. تکواندو با من آمیخته شده است اما دوست ندارم خیلی عجله کنم که دوباره اذیت بشوم. می‌خواهم آمادگی کامل داشته باشم و برگردم.
کیمیای تکواندو ایران اضافه کرد: با استادم صحبت و برنامه‌ریزی کردیم که برای مسابقات آسیایی 2018 اندونزی خودم را برسانم و بعد برای المپیک توکیو آماده شوم البته باید طول درمانم کامل بشود و بعد برگردم.
او درمورد واکنش‌های مردم در طول مدت بیماری‌اش گفت: از این که می‌دیدم همه مردم نگرانم بودند و برایم دعا می‌کردند خیلی خوشحال شدم. می‌دانستم که در مرکز توجه هستم و هرکارم می‌تواند بازخوردی داشته باشد و می‌توانم با هر مدالم توانایی زنان ورزشکار را ثابت کنم. ورزش زنان ما نسبت به قبل خیلی پیشرفت کرده و نمودار صعودی را طی می‌کند. دختران ما به تلنگر احتیاج داشتند تا به آن‌ها ثابت شود چیزی کم ندارند. چون در گذشته خیلی‌ها برای مدال به المپیک رفتند اما موفق به کسب مدال نشدند. این موضوع در ناخودآگاه آن‌ها بود که در مسابقات بزرگ مثل المپیک نمی‌توانند مدال بگیرند و دور از ذهن بود. خداراشکر مدال من تا حدی ذهن‌ها را تغییر داد.
کیمیا با تأکید براین‌که بعد از المپیک دیدگاه خانواده‌ها نسبت به ورزش بانوان تغییر کرد، خاطر نشان کرد: خیلی‌ها به تکواندو رو آوردند و حتی در باشگاهی که من تمرین می‌کنم خیلی‌ها ثبت‌نام کردند. در حال حاضر همه کوچکترین کاری که من در تمرینات انجام می‌دهم را تقلید می‌کنند این هم خوب و هم بد است. به هرحال هیچ کس کامل نیست ولی از این جهت که شاید بتوانم به کسی کمک کنم خوب است. امیدوارم حضورم و حرفم باعث شود تا چند سال دیگر زنان ایرانی قهرمان زیادی در المپیک داشته باشیم. یکی از آرزوهای من این است که بتوانم به کسانی که تکواندو را شروع کرده‌اند کمک کنم و روزی آن‌ها را روی سکوی المپیک ببینم.
