به بهانه زادروز مجید نامجومطلق، هافبک اسبق سرخابی‌ها و تیم ملی، گفت‌وگویی صمیمی با او داشتیم.
نامجومطلق از ابتدای دوران فوتبالی‌اش تا حسرت و آرزوهای فوتبالی با ما به گفت‌وگو نشست.
* از ابتدا شروع کنید؛ آغاز راه کجا بود؟!
شروع دوران فوتبالی‌ام به بازی در زمین خاکی در جنوب تهران برمی‌گردد. آنجا که عشق و صفا، حرف اول را می‌زد و رفاقت‌ها فراموش‌نشدنی بود. ابتدا بازی در تیم بانک ملی را تجربه کردم و بعد از آن که به تیم ملی رسیدم با اینکه با اصول حرفه‌ای مطابق نبود اما همچنان در زمین‌های خاکی با دوستان به بازی مشغول بودیم و این را جزو افتخارات زندگی‌ام می‌دانم. متأسفانه امثال تیم‌هایی چون بانک ملی، کشاورز و... از فوتبال پایه کنار رفتند و این روزها می‌بینیم مشکلات عدیده‌ای در فوتبال پایه داریم. همین‌طور تیم امید کشورمان سال‌هاست در حسرت المپیکی شدن به سر می‌برد و به نظر می‌رسد این مشکل مربوط به حذف تیم‌های خوبی بود که دیگر در فوتبال ما حضور ندارند.
برای صحت ادعایم این را یادآور شوم که بازیکنان بزرگی از تیم بانک ملی به فوتبال معرفی شدند. افرادی چون ناصر محمدخانی، مهدی مهدوی‌کیا و... از این قبیل بودند.
* بعد از بانک ملی، نوبت به استقلال رسید...
بله، در 18 سالگی به استقلال رفتم. در آن دوران می‌توانستم برای دو رده جوانان و بزرگسالان بازی کنم که در اولین سال حضورم موفقیت‌های چشمگیری داشتم. قهرمانی با استقلال در دو رده و حضور در لیست تیم ملی و فیکس شدن در ترکیب تیم ملی از اتفاقات خوب آن سال بود. خوشبختانه این موفقیت‌ها تداوم داشت و توانستیم دومین ستاره استقلال در آسیا را رقم بزنیم که در همان سال و در آن دوره فنی‌ترین بازیکن شدم.
* آیا از حضور در دو تیم پایتخت راضی هستید؟! اینکه از سوی بعضی هواداران مغضوب شوید؟!
این قضیه مطمئناً پیش آمده اما بنده هیچ موقع بی‌احترامی نسبت به هواداران نداشتم و همیشه احترام طرفداران دو تیم را نگه داشتم. داستان حضور در پرسپولیس نیز مفصل است اما گلایه‌ای که داشتم، مربوط به مدیران وقت استقلال است که بی‌مهری زیادی به من کردند. من مصدومیت بدی را تجربه کردم و حتی می‌توانستم به تیم پاری‌سن‌ژرمن بروم و بازی در لیگ فرانسه را نیز تجربه کنم اما مصدومیت مانع آن شد و با اینکه وعده و وعیدهای زیادی به من دادند اما هیچ‌وقت عملی نشد. در نهایت با دو مرحله عمل جراحی که در آلمان داشتم که به لطف آقای عابدینی، مدیرعامل وقت باشگاه پرسپولیس انجام شد، بعد از بهبودی کامل به تیم پرسپولیس پیوستم و هیچ‌وقت از این تصمیم ناراحت نیستم.
* با وجود تجربه دو تیم آخر طرفدار آبی‌ها هستید یا سرخپوشان؟
با تمام احترامی که برای هواداران قرمز قائل هستم اما قلباً استقلالی‌ام و در همه شرایط خودم را استقلالی می‌دانم.
* بزرگترین حسرت دوران فوتبالی‌تان؟
مطمئناً عدم تجربه جام جهانی تنها حسرت دوران فوتبالی‌ام است. من بین دوراهی پیشنهاد خوب از باشگاه سنگاپوری یا حضور در لیست تیم ملی برای جام جهانی 1998 با وجود سن بالایم بودم که در نهایت لژیونر شدن را انتخاب کردم و این تبدیل به بزرگترین حسرت فوتبالی‌ام شد.
* بیشتر بانک‌ها تولدتان را تبریک گفتند یا دوستان؟
(می‌خندد) دوستان لطف زیادی به من داشتند و تبریک‌های زیادی گفتند.
* بعضی پیشکسوتان معتقدند کاش دیرتر به دنیا آمده و پا به فوتبال می‌گذاشتند! نظر شما در این مورد چیست؟!
این شامل دو مورد است؛ بحث عاطفی یا بحث مالی. مطمئناً در بحث عاطفی جو گذشته صمیمانه‌تر بود و به معنی واقعی کلمه لذت فوتبال را تجربه می‌کردیم اما در مورد بحث مالی مطمئناً سال‌های گذشته قراردادهای چشمگیر هر کس را ترغیب به حضور در این دوران می‌کند و اگر می‌توانستیم در این دوران حضور داشته باشیم، پول‌های بهتری به ما می‌رسید در حالی که در گذشته و در مورد بنده 90 درصد دوران بازی‌ام رایگان بود.
