یکی از مسائل چالش‌برانگیز در یک دهه اخیر لزوم دریافت پروانه فیلم سازی یا مجوز ساخت فیلم است که در نشست رسانه‌ای اخیر مدیرعامل خانه سینما نیز مطرح و خانم برومند خواستار تعامل بیشتر با سازمان سینمایی در این زمینه شد. او اعلام آمادگی کرد برای فیلم‌های بدون پروانه به تعبیر خودش میانه را بگیرد تا پروانه صادر شود. برخلاف نگرش مدیرعامل،رئیس هیئت مدیره خانه سینما نظر متفاوتی دارد. به عقیده او قانون فقط بر دریافت پروانه نمایش تاکید کرده است. در این میان حق با کیست و قانون چه می‌گوید؟
آخرین باری که مقررات مربوط به حوزه تولید و پخش سینما دستخوش تغییر و اصلاح شد، بهار سال ۱۴۰۰ بود. در آن زمان دستورالعمل‌های جداگانه صدور پروانه ساخت و نمایش که بازنگری آن‌ها از دولت یازدهم آغاز شده بود، سرانجام پس از اعمال ملاحظات حقوقی در دولت بعد به ثمر نشست و از جانب وزیر وقت ابلاغ شد.
آیین‌نامه‌های صدور پروانه فیلم سازی و نمایش مصوب هیئت وزیران و دستورالعمل‌های اجرایی آن‌ها هیچ کدام قانون مصوب مجلس شورای اسلامی نیستند، اما در مواد ۲ و ۳ قانون نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیرمجاز می‌کنند، بر دریافت مجوز فعالیت تجاری در زمینه تولید، تامین، توزیع و نمایش آثار سمعی و بصری از وزارت ارشاد و برخورد با عوامل همکار در تولیدات غیرمجاز تصریح شده است.
نکته درخور توجه در این زمینه، نرمش و انعطافی است که نویسندگان دستورالعمل صدور پروانه نمایش با توجه به واقعیت‌های میدانی ناشی از تغییر و تحول در فناوری و انتشار محتوای تصویری به خرج دادند و در بند ۳ از ماده ۶ نوشتند:«درخواست صدور پروانه نمایش برای هرگونه فیلم که فاقد پروانه فیلم سازی است، در صورت موافقت شورای بازبینی فیلم‌های غیرسینمایی، قابل بررسی در آن شورا خواهد بود. این بند مسامحتا ماده ۲ قانون نحوه مجازات ... را نقض نمی‌کند؛ زیرا آثار غیرسینمایی عموما با مقاصد غیرتجاری ساخته می‌شود.»
بر این اساس فیلم‌های سینمایی تولیدشده بدون پروانه ساخت، ممکن است موفق به دریافت پروانه نمایش غیرسینمایی شود.
