سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر در حال برگزاری است و سینماگران مختلفی از کشور‌های جهان در این رویداد فرهنگی حضور دارند که یکی از آن‌ها جینگ ژیانگ لی کارگردان فیلم سینمایی «پرنده بهاری» است. با این کارگردان چینی مقیم فرانسه گفتگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.
شروع فعالیت شما در سینما از کجا شکل گرفت؟
من کارم را با تئاتر شروع کردم و بازیگر شناخته شده‌ای هستم البته در فیلم و سریال‌های چینی نیز بازی کردم. در چهار ماه فیلم‌های شناخته شده جهان را دیدم، چون قصد داشتم به شناخت خوبی از سینما برسم و پس از آن به این نتیجه رسیدم که شاید بتوانم در عرصه فیلمسازی نیز فعالیت کنم.
چگونه با سینمای ایران آشنا شده اید؟
سینمای ایران را به واسطه عباس کیارستمی می‌شناسم و فیلم «خانه دوست کجاست» روی من تاثیر بسیاری گذاشت همچنین فیلم انیمیشنی که تولید ایران بود را در سال ۲۰۱۵ دیدم که آن هم من را جذب کرد.
من دوستان سینماگر ایرانی مقیم پاریس و مستند ساز دارم که آن‌ها نیز بر سینمای ایران تاثیر گذاشتند. فیلم سینمایی «آذر، شهدخت پرویز و دیگران » را در هواپیما دیدم که از آن‌ها نیز لذت بردم.
سوژه فیلم‌های عباس کیارستمی بسیار عمیق است و ریتم خاص خودشان را دارند که بسیار درست است و فکر می‌کنم در سینمای ایران و چین این تنوع سوژه وجود دارد.
وجه تشابه سینمای ایران و چین چیست؟
فرهنگ ایران و چین بسیار غنی است به این جهت سوژه‌های متفاوتی در آن برای پرداختن در سینما وجود دارد.
جشنواره فجر را چگونه می‌بینید؟
جشنواره فجر بسیار زنده و هیجان انگیز است، چون آدم‌های حاضر در آن با عشق کار می‌کنند و این را به جز درک شخصی، از دیگر کارگردان‌ها هم شنیده ام.
از تجربه ساخت اولین فیلم خود بگویید.
فیلم اول من به نام «پرنده بهاری» در چین ساخته شده، اما بیشتر گروه سازنده فرانسوی بودند و در تلاش هستم فیلم دوم را در فرانسه بسازم. من ۱۱ سال است که در سینما فعالیت دارم و به کشور‌های زیادی برای رسیدن به هدفم در سینما سفر کردم و به نظرم آرزوی من و فیلمسازان هم نسل من، ساختن فیلمی بدون مرز است تا همه بتوانند از آن استفاده کنند و بهره ببرند.
داستان فیلم در در دهه ۱۹۸۰ می‌گذرد و حول محور چند کشاورز چینی است که تصمیم می‌گیرند محصولاتشان را در شهر بفروشند و یا در آن جا کار کنند و اتفاقاتی که پس از این تصمیم شکل می‌گیرد که این یک اتفاق واقعی و تاریخی و سیاسی است که حتی پدرم نیز در این موقعیت حضور داشته است.
جنبه زیباشناسانه فیلم خیلی رئالیست و شاعرانه است و شخصیت اصلی فیلم، یک پسر بچه احساساتی است اما سعی کردم جنبه رئالیته فیلم را با نشان دادن تصویر واقعی آدم‌ها نشان بدهم.
سعی کردم به لطف تصاویر و داستان، اصل جریان را به مخاطب ارائه بدهیم و صرفا در قالب دیالوگ، قصه را تعریف نکنیم.
این فیلم را در بخش خصوصی ساختم و از دولت کمکی دریافت نکردم، دولت در کشور فرانسه به فیلمسازان بومی و غیر فرانسوی به خصوص جوان‌ها کمک‌های فراوانی می‌کند. دولت در کشورچین بتازگی تصمیم گرفته کمک‌ها و حمایت‌های خود را گسترده‌تر کند.
نظرتان را درباره اصغر فرهادی بگویید
فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی را در پاریس دیدم و از آن لذت بردم و به نظرم کارگردان خوبی است. به لطف دیدن این اثر متوجه شدم فرهنگ ایران و چین مشترکاتی با هم دارند و شخصیت‌ها خیلی باز نیستند و به لطف نگاه و زاویه دوربین و کارگردانی و ... خیلی چیز‌ها از زبان کاراکتر در قالب دیالوگ گفته نمی‌شود، بلکه آن را می‌بینیم.
چهره ایران در حوزه سینما در دنیا را چطور دیده اید؟
برای من ایران بسیار اسرارآمیز است و تمایل دارم به لطف این جشنواره‌ها بیشتر این کشور را بشناسم و کشف کنم.
قصد ساخت فیلمی درباره ایران و یا در ایران را دارید؟
باید به جز این بار، سفر یا سفر‌های دیگری به ایران داشته باشم تا بیشتر با این کشور آشنا شوم و قطعا تمایل دارم این کار را انجام بدهم.
وضعیت اکران در چین و فرانسه با توجه به اینکه اکثر سینما‌های دنیا در اختیار فیلم‌های آمریکایی است، چگونه پیش می‌رود؟
تاریخ اکران در فرانسه مشخص نیست، اما در تلاش هستم که فیلم را آنجا نیز اکران کنم و ماه اکتبر در چین اکران می کنم. از آنجایی که فیلم در خود دو فرهنگ چینی و فرانسوی دارد قابلیت اکران در این دو کشور را خواهد داشت.
ما هم فیلم‌های هنری و تجاری داریم و فیلم من هنری است، اما وجه تجاری هم تا حدودی برای آن در نظر گرفتم،در کل وضعیت اکران آن‌ها قابل قیاس با اکران‌های فیلم‌های آمریکایی نیست.
سه فستیوال در چین وجود دارد که بیشتر از فیلم‌های هنری حمایت می‌کند و از جوان‌ها هم برای تولید فیلم حمایت می‌کند.
